Overzicht uitgegeven nieuwsbrieven
Nr. 1 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedU kijkt nu naar mijn allereerste nieuwsbrief over aangepast speelgoed. U ontvangt deze nieuwsbrief omdat u zich heeft aangemeld via mijn website www.cdevink.com. Door de vele enthousiaste reacties op de DVD "Zingen met Peer en Jolanda" ben ik er toe gekomen om een nieuwsbrief op te zetten. Het doel van deze nieuwsbrief is om geïnteresseerden te informeren als er iets nieuws op mijn website staat betreffende ‘aangepast speelgoed’. Ook wil ik de nieuwsbrief gebruiken om eigen ervaringen met onze meervoudig gehandicapte zoon Daan te delen met andere ouders / begeleiders van gehandicapte kinderen. Ik hoop ook op leuke reacties zodat ik deze weer in volgende nieuwsbrieven kan gebruiken. In dit nummer: • Nieuw op de site • Interactieve voorleesboekjes • Column van Jolanda: Een normale ochtend…
Interactieve voorleesboekjes Op mijn website heb ik aangegeven dat het mogelijk is om zelf voorleesboekjes in te spreken op de computer zodat je kindje zelf ‘interactief’ kan bladeren in zo’n boekje. Elke keer als hij de linkermuisknop indrukt verschijnt de volgende pagina met de gesproken tekst van die pagina. Als de rechtermuisknop ingedrukt wordt komt de vorige pagina nog een keer. Met een luciferhoutje kun je voorkomen dat per ongeluk de rechtermuisknop ingedrukt wordt indien de motoriek daarvoor te beperkt is. Als bovenstaande idee je aanspreekt, maar je bent zelf niet bedreven genoeg met de computer om dit voor elkaar te krijgen, dan kan ik desgewenst een boekje voor je inspreken. In verband met de auteursrechten van het boekje is het daarbij wel noodzakelijk dat je zelf voor het boekje zorgt. Mocht je hierin geïnteresseerd zijn, stuur me dan een mailtje door deze nieuwsbrief te beantwoorden. Een normale ochtend… Half zeven, de wekker loopt af. Daan ligt nog heerlijk te slapen en Lotte slaapt ook nog nadat ze rond half zes heeft gemeld dat ze dorst heeft en een beker wil hebben… Carel blijft nog even liggen luisteren naar de wekkerradio en ik spring m’n bed uit om Daan wakker te maken. Op z’n kamertje doe ik het licht aan en ik maak hem voorzichtig wakker. Gelukkig vindt hij dat meestal geen probleem en na eerst wat rekken en strekken geeft hij me een lieve glimlach. Ik ben tevreden, leg hem goed op z’n zij en leg een knuffel binnen handbereik zodat hij daar even heerlijk op kan kauwen terwijl ik m’n lenzen in ga doen en een snelle douche neem. Aangekleed en wakker ga ik terug naar Daan en ontdoe hem van z’n slaapzak. Op de commode ga ik Daan aankleden. Nee, we hebben nog geen hoog-laag-bed want daar ben ik zelf nog niet aan toe. Ik weet wel dat het beter voor mijn rug zou zijn, maar ergens in m’n achterhoofd vind ik toch wel dat hij daar ineens zo ‘gehandicapt’ van wordt. Nu slaapt hij nog in een gewoon éénpersoonsbed en wordt hij aangekleed op een gewoon aankleedkussen op een gewone commode… Het past nog net! Snel doe ik de nodige dagelijkse rek-oefeningen. Voor elke beweging heb ik een vast liedje waardoor Daan vrolijk met verschillende stemgeluiden reageert. Eerst doen we ‘klap eens in de handjes’ om z’n armen te strekken en z’n handjes open te krijgen op zijn bolletje. Dan wordt de draaibeweging van z’n onderarmen gemaakt met het liedje ‘met de vingertjes’ en zo gaat dat nog wel even door. Als laatste gaat Daan nog even op z’n buik waarbij ik z’n haartjes kam en dan mee naar beneden, waarbij z’n benen gespreid om mijn middel gevormd worden. Dit is tegelijk een goede oefening voor Daan en minder belastend voor mijn rug. Inmiddels is Lotte wakker geworden en die ‘mag’ dan naar een DVD kijken vanuit haar bedje. Kussen in de rug, beker met melk in de hand en heerlijk achterover leunend kijken naar de portable DVD-speler die Daan van oma heeft gehad (Op deze manier heeft Daan er ook profijt van want nu heeft mamma alle aandacht helemaal voor hem). Dan naar beneden en daar begint het ‘eet-ritueel’. Eten is geen hobby van Daan, maar gelukkig lukt het hem om alles via een beker of lepeltje binnen te krijgen. (Het eerste half jaar van z’n leven ging dit via de neus-maag-sonde). ’s-Ochtends moet hij zijn medicijnen eten en eigenlijk is dat het enige doel van het ontbijt. Als de laatste hap medicijnen ‘er in zit’, heeft hij meestal wel voldoende gegeten omdat ik de medicijnen ‘verstop’ in z’n eten en bovendien vaak nog afwissel met toetjes. Om vijf voor acht stoppen we met eten want dan moeten z’n tanden gepoetst worden en staat de taxi voor de deur. Ergens tussendoor schrijf ik nog even zijn belevenissen in het boekje dat mee gaat naar school. Dan moet ik ook nog z’n autostoeltje en aangepaste stoel naar buiten sjouwen voor de taxi en Daan z’n jas en schoenen aandoen. Nog snel even op zoek naar zijn brilletje, want de laatste tijd trekt hij die vaker van z’n neus af dan dat hij hem er op laat staan. Dan draag ik Daan naar de taxi. Zet hem goed achteruit in z’n stoel, speeltje vastmaken aan het raam, mamma een kus en… terug is de rust in ‘het Vinkennest’. Daan is naar school, het is ons weer gelukt! Ik loop naar binnen, vul nog even snel in de computer in wat Daan gegeten heeft en dan ga ik naar boven om al m’n aandacht aan Lotte te geven… Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (4 jaar) en Lotte (bijna 2 jaar). nr. 1, september 2005, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2005 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! Nr. 2 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedHier is dan alweer de tweede nieuwsbrief. Deze keer is hij alleen verstuurd aan geïnteresseerden die zich zelf aangemeld hebben via mijn website. In dit nummer: • Nieuw op de site • Nutricia spaarzegeltjes • Column van Jolanda: De wereld die hulpmiddelen heet Nieuw op de site
Nutricia spaarzegeltjes Daan heeft moeite met eten, dat komt door zijn beperkte mondmotoriek maar hij lijkt ook een beperkte voedselbehoefte te hebben. Beide redenen zorgen ervoor dat ik regelmatig producten van Nutricia koop. Namelijk de potjes groenten, de Nutrilon 3 (opvolgmelk waar wat extra mineralen en zo inzitten) en Nutriton (indikmiddel wat het beste werkt met zowel koude als warme dranken). Op al deze producten zitten Nutricia spaarzegeltjes. Ikzelf gebruik ze niet, maar mocht iemand interesse hebben in deze zegeltjes dan stuur ik ze graag toe. (beantwoord deze nieuwsbrief dan stuur ik mijn adres toe waar je een naar jezelf geadresseerde en gefrankeerde envelop toe kunt sturen). De wereld die hulpmiddelen heet... Natuurlijk hebben we ondertussen een heleboel ervaring opgedaan met het aanvragen van hulpmiddelen voor Daan. Zo heeft hij ondertussen een statafel en aangepaste stoel (van de ziektekostenverzekeraar), een aangepaste wandelwagen, een fietskar en een aangepaste autostoel (van de gemeente). En een brilletje (van ons zelf). Al deze hulpmiddelen hebben hun eigen verhaal. In elk geval heeft het er toe geleid dat ik een keurig ‘dossier’ aangelegd heb op mijn computer. Hierin houdt ik bij wanneer de aanvraag verstuurd is, wie ik daar op welk moment over gesproken heb, wat de eventuele toezeggingen waren. Ook zet ik erbij wanneer ik een actie kan verwachten. En, heel belangrijk: in mijn agenda plan ik voor mezelf weer een actie wanneer ik er achteraan zal bellen. Dit keer hebben we een loophulp aangevraagd. Het vooronderzoek heeft lang geduurd, maar verliep wel soepel. Daan heeft bij de St. Maartenskliniek, waar hij in dagbehandeling was, twee typen uitgeprobeerd. Deze mocht hij in het weekend en de vakanties mee naar huis nemen om ze zelf te testen. Daarnaast heb ik bij Atlas een ander type geleend om thuis uit te proberen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de ‘Bronco’ van de firma R82. De bestelling liep vlekkeloos, de levering was snel. Ik werd echt enthousiast, maar helaas, toen ze de loophulp kwamen leveren bleek het de verkeerde maat te zijn. Dus werd het alsnog een langdradig verhaal. Uiteindelijk is een week of vier later alsnog de juiste maat geleverd en het allerbelangrijkste: Daan kan er supergoed mee uit de voeten! En dat is heel speciaal, want niemand had verwacht dat hij dit zou snappen, maar hij snapt het dus wel!! Ik ben erg blij dat de ergotherapeut van Daan dit toen geprobeerd heeft… Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (4 jaar) en Lotte (bijna 2 jaar). nr. 2, oktober 2005, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2005 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! Nr. 3 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedNovember 2005 Je krijgt dit bericht omdat je je in het verleden hebt geabonneerd op de nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed. Voor verwijdering zie onderaan. Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. Door de vele enthousiaste reacties op de DVD "Zingen met Peer en Jolanda" ben ik er toe gekomen om een nieuwsbrief op te zetten. Het doel van deze nieuwsbrief is om geïnteresseerden te informeren als er iets nieuws op mijn website staat betreffende ‘aangepast speelgoed’. Ook wil ik de nieuwsbrief gebruiken om eigen ervaringen met onze meervoudig gehandicapte zoon Daan te delen met andere ouders / begeleiders van gehandicapte kinderen. Ik hoop ook op leuke reacties zodat ik deze weer in volgende nieuwsbrieven kan gebruiken. In dit nummer: • Nieuw op de site • Luiers • Column van Jolanda: Een oud vriendje
Luiers Daan is in augustus vier jaar geworden. Zijn ontwikkelingsleeftijd is echter veel lager, grof geschat is hij motorisch vergelijkbaar met een baby van vier maanden oud en zit zijn mentale ontwikkeling op zo’n 12 maanden. Zindelijk worden zit er dus voorlopig zeker nog niet in dus dat betekent automatisch dat we luiers gebruiken. Daan is klein en licht voor zijn leeftijd, dus de normale luiers voldoen nog prima (hij gebruikt dezelfde maat als zijn zusje van twee). Over vergoeding hadden we absoluut nog niet nagedacht en niemand had ons er op gewezen dat dit eventueel mogelijk zou zijn. Tot we dit schooljaar naar een Orthopedisch Dag Centrum gingen waar we zelf voor luiers moesten zorgen. Daar vertelden ze ons dat dit ‘normaal gesproken’ gewoon door de ziektekostenverzekeraar vergoed zou worden als incontinentie materiaal! En dat blijkt inderdaad het geval! De kinderarts heeft een indicatie opgesteld en die is meteen goedgekeurd door onze ziektekostenverzekeraar. Dus nu krijgen we (tot maximaal) drie pakken luiers per maand vergoed. (Ik begreep dat dit al vanaf het derde levensjaar kan). Het is maar een weet… Een oud vriendje In de herfstvakantie gingen we op bezoek bij Brent. Dit is een jongetje van vier jaar oud dat vorig jaar vier ochtenden per week bij Daan op de peuterrevalidatie zat. Brent is vooral motorisch gehandicapt en kan dus veel meer dan Daan. Leuk om te merken was dat hij vanaf het begin bijzonder veel belangstelling voor Daan had en dat is het hele jaar zo gebleven. Eerst kwam hij vooral vragen stellen over de bijzonder interessante stoel van Daan en later kwam hij steeds ‘even knuffelen’ zoals hij het zelf noemde. Als de taxichauffeur binnen kwam om Daan over te dragen aan de leiding, stond Brent al klaar om hem ‘over te nemen’. Hij stond met z’n armen weid met de opmerking: “Geef Daan maar aan mij!”. Ik merk dat ik dit erg bijzonder vind. Natuurlijk gaan kinderen leuk en spontaan om met elkaar, maar eerlijk gezegd merk ik toch wel dat de meeste kinderen het toch op z’n minst een beetje raar vinden dat Daan anders is dan anderen. Hij reageert minder, minder snel en soms anders dan verwacht. Hij ligt vaak maar op de grond of zit bij iemand op schoot. Vreemd dus. Maar Brent lijkt daar allemaal geen moeite mee te hebben, leuk! Hij ziet ook wel dat Daan anders is dan de meeste kinderen. Maar hij vindt dat wel spannend. Hij stelt vragen, luistert naar de antwoorden en gaat verder gewoon met hem om zoals met andere kinderen. Misschien is hij meer gewend vanwege de peuterrevalidatie of vanwege zijn eigen beperkingen. Maar toch ervaar ik het als heel bijzonder… Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (4 jaar) en Lotte (2 jaar). nr. 3, november 2005, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.vinkennest.nl / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2005 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! Nr. 4 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedDecember 2005 Je krijgt dit bericht omdat je je in het verleden hebt geabonneerd op de nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed. Voor verwijdering zie onderaan. Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. Door de vele enthousiaste reacties op de DVD "Zingen met Peer en Jolanda" ben ik er toe gekomen om een nieuwsbrief op te zetten. Het doel van deze nieuwsbrief is om geïnteresseerden te informeren als er iets nieuws op mijn website staat betreffende ‘aangepast speelgoed’. Ook wil ik de nieuwsbrief gebruiken om eigen ervaringen met onze meervoudig gehandicapte zoon Daan te delen met andere ouders / begeleiders van gehandicapte kinderen. Ik hoop ook op leuke reacties zodat ik deze weer in volgende nieuwsbrieven kan gebruiken. In dit nummer: • Nieuw op de site • Tracteren op school • Column van Jolanda: Actief naar buiten
Tracteren op school
Het is een wc-rolletje, beplakt met een gekleurd papiertje. Daaroverheen een streep van glanzende plakband. In het kokertje zit een kleine ballon, gevuld met rijstkorreltjes. Nog een mooi kaartje eraan, en klaar is de traktatie! Wie heeft er ook een zelfgemaakte traktatie bedacht? Misschien kan ik in een volgende nieuwsbrief meer ideeën verspreiden… Actief naar buiten Heerlijk vind ik het, om naar buiten te gaan met de kinderen! Vroeger, voordat we kinderen hadden, was ik ook vaak buiten te vinden. Ik ging mountainbiken, wandelen, tuinieren, gewoon fietsen of een rondje op de racefiets. Het maakt mij niet uit, als het maar buiten is en liefst ook nog een beetje sportief. En toen kregen we kinderen… De wereld veranderde… maar, ik bleef naar buiten gaan! Eerst alleen met onze Daan, als baby in de wandelwagen en later met de maxi-cosi in een normale fietskar. Geweldig vond ik het, vooral die eerste keer dat ik weer kon fietsen met Daan, we hadden lang getwijfeld wat we zouden kopen en uiteindelijk werd het een nieuwe fietskar, wel een eenvoudige, dus zonder duwstang en derde wiel. Maar ik vond het geweldig, als een kind zo blij met m’n nieuwe kar. Vanuit de winkel heb ik meteen Daan met de maxi-cosi erin gezet en zijn we samen naar huis gefietst. Maar… wat een tegenvaller, Daan huilde al na vijfhonderd meter en is niet meer opgehouden met huilen tot ik thuis was. Effe slikken, en toen een oplossing gevonden: met een driedubbel gevouwen stuk schuimrubber onder de maxi-cosi en de banden minder hard opgepompt ging het fantastisch. Daan was weer super-tevreden, net als in de auto! Toen kwam Lotte en werd het allemaal wat lastiger. Maar… niet voor één gat te vangen, we vroegen een aangepaste wandelwagen én fietsvoorziening aan. Dat werd ook wel tijd want Daan was vreselijk ontevreden in zijn standaard buggy. Maar de ambtenaar bij de gemeente had zo rot gereageerd bij mijn eerste aanvraag dat ik het een tijdje van me afgezet had. Maar goed, we ‘kregen’ een duo-wandelwagen waarbij één kuipje aangepast was. Lotte mocht er ook in (ze was nog wel erg klein, maar als we het zitje helemaal plat legden ging het prima). Vrijwel tegelijkertijd kwam ook de aangepaste fietskar. Maar… die bestaan niet in duo-uitvoeringen. De standaard zit-voorziening was er uit gehaald en Daan z’n wandelwagen-zitje kon overgezet worden in het midden van deze fietskar… Ik was blij en tegelijkertijd ook niet blij, want wat heb ik nu aan een fietskar als alleen Daan er in kan! Lotte was toen nog maar twee maanden oud, dus die kon nog niet in een fietsstoeltje. En bovendien was het hartje winter, dus zou dat sowieso veel te koud zijn geweest… Maar ook dat probleem werd opgelost, ik monteerde een babydraagzak als een soort hangmatje in de fietskar en viola, we hadden een tweepersoons fietskar waar Daan prima in kon zitten en Lotte heerlijk in kon liggen! Inmiddels zijn we twee jaar verder en alles functioneert nog steeds prima! De wandelwagen is gewoon meegegroeid en de fietskar is tegenwoordig voor Daan alleen. Behalve als het regent of als Lotte haar middagslaapje doet, daar werkt het hangmatje nog steeds perfect voor! Blijft er één ding over, dat is boodschappen doen met twee kinderen… De supermarkt is 2,5 kilometer ver. Te voet kost dat wel erg veel tijd, fietsen is geen optie, want de kar is te breed. Dus… gaan we skaten achter de wandelwagen… Gisteren nog gedaan, heeeerlijk! Eigenlijk heb ik hier pas sinds kort een oplossing voor gevonden, want dat ging nog niet zo lekker met onze wandelwagen. De voorwieltjes beginnen namelijk vreselijk te trillen op het moment dat ik harder dan vijf kilometer per uur ga. Maar dat heb ik nu ook opgelost, de wandelwagen moet aan de voorkant verzwaard worden, dus dan hang ik daar mijn handtas/rugzakje aan. Heb ik op m’n rug mooi ruimte voor een rugzak waar de boodschappen in gaan! Nr. 5 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedJanuari 2006 Je krijgt dit bericht omdat je je in het verleden hebt geabonneerd op de nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed. Voor verwijdering zie onderaan. Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. Ik zou het erg leuk vinden om reakties op deze nieuwsbrief te krijgen via een mailtje. In dit nummer: • Nieuw op de site • Zelf interactieve voorleesboekjes maken • Column van Jolanda: Zusje als stimulator
Zelf interactieve voorleesboekjes maken Ik heb al eens eerder aangegeven dat veel kinderen het leuk vinden om zelf een boekje 'voor te kunnen lezen' via de computer. Je kunt dit soort boekjes kopen op CD-Rom, maar je kunt ze ook zelf maken. Als je handig bent met PowerPoint kun je zelf een presentatie maken met plaatjes en ingesproken teksten. Zo'n presentatie kan dan door je kind 'afgespeeld' worden door steeds op de linkermuisknop te drukken. Het nadeel hiervan is dat je het programma 'PowerPoint' moet hebben en dat je ook moet weten hoe je een presentatie met beeld en geluid moet maken. Een tijdje geleden heb ik zelf een aantal voorleesboekjes gemaakt die met een standaard internet browser werken (b.v. Internet Explorer). Het voordeel hiervan is dus dat je geen PowerPoint nodig hebt. Ik kan deze boekjes echter niet zomaar verspreiden omdat ik hier niet de auteursrechten voor heb. (Ik kan wel een interactieve CD-Rom leveren met de liedjes van de DVD erop). Maar wat ik wel zonder auteursrechten kan verspreiden is de 'kale software' waar je zelf een boekje van kunt maken. Met deze software (hier gratis te downloaden) kun je zelf een interactief voorleesboekje maken. Je moet wel een beetje handig zijn met de computer, maar als je dit zelf niet kunt is er altijd wel een 'slimme neef' of zo die je hiervoor in kunt schakelen). Voor meer info klik hier... Zusje als stimulator Lang geleden hebben we voor Daan eens een bonenbad gemaakt. Dit is een baby-badje gevuld met kleine harde witte boontjes (wij hebben gekozen voor 'black eye beans', maar dat is vooral omdat ze er leuk uitzien). We maakten deze bonenbak op advies van de fysiotherapeut die uitlegde dat dit leuk en tevens heel nuttig is voor Daan. Als je namelijk je handen of voeten helemaal ingraaft in de bonen, dan wordt je je ineens heel bewust van deze lichaamsdelen. Het is koud en geeft veel gevoelsprikkels waardoor bijvoorbeeld zijn linkerhandje (die hij zelden gebruikt) gestimuleerd kan worden. In het begin hebben we hier vaak mee 'geoefend', samen met de fysiotherapeute die aan huis kwam, maar ook wel zelfstandig. Later heb ik de bak nog wel eens gebruikt om zijn hoofdbalans te oefenen op onze ligschommel. Maar om heel eerlijk te zijn stond de bonenbak de laatste tijd een beetje 'buiten gebruik' in de hoek van de kamer. Totdat... ons dochtertje van twee jaar oud hem ineens in de gaten kreeg. Ze vond het machtig interessant en had al snel in de gaten dat zij er ook in mocht spelen als we met Daan bezig waren. En ze is wel zo slim om te zeggen dat 'Daan in de bonenbak mag spelen', in plaats van te vragen of ze er zelf in mag spelen. Het effect is natuurlijk hetzelfde! Maar wel leuk, voor haar is het een prima vervanging van de zandbak voor in de winter. Alleen... als zij er in gespeeld heeft ligt wel de halve kamer vol met boontjes. Maar goed, de bonenbak is dus weer in beeld gekomen! Daan vindt het prima, alle aandacht is leuk, en helemaal met zijn zusje. Toch leuk om weer eens te beseffen dat het voor zowel Daan als Lotte leuk is om elkaar te hebben. Want er zijn best wel eens momenten dat ik me afgevraagd heb of het nu wel zo handig zou zijn om nog aan een tweede zwangerschap te beginnen. En ik vraag me nog steeds wel eens af of het voor Lotte wel zo leuk is om een gehandicapte broer te hebben en of het voor haar niet leuker zou zijn om nog een broertje of zusje te hebben... Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (4 jaar) en Lotte (2 jaar). nr. 5, januari 2006, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.vinkennest.nl / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2005 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nr. 6 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast SpeelgoedMaart 2006 Je krijgt dit bericht omdat je je in het verleden hebt geabonneerd op de nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed. Voor verwijdering zie onderaan. Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. Ik zou het erg leuk vinden om reakties op deze nieuwsbrief te krijgen via een mailtje. In dit nummer: *Nieuw op de site *Leuke websites *Column van Jolanda: Een (zonne)brilletje
Leuke websites Via deze nieuwsbrief heb ik diverse leuke tips doorgekregen voor andere websites die de moeite waard zijn om eens te bezoeken. Ik heb ze hieronder kort omschreven: www.stichtingwens.nl Ouders van gehandicapt kindje die zelf speelgoed ontwikkelen en professioneel af werken en leveren aan groothandels, maar ook direct bij ze te bestellen www.toys42hands.nl Moeder van een gehandicapt kindje die normaal speelgoed selecteert voor kindjes met een beperking. Ze verkoopt dit speelgoed direct via deze mooie en uitgebreide website www.jolietoys.nl Handgemaakt aangepast speelgoed, wordt op maat gemaakt. Het zal daardoor misschien wel duur zijn… www.eelkeverschuur.nl Website van Eelke Verschuur, specialist in ondersteunende communicatie voor gehandicapten. Met name het onderdeel 'Stichting sprekend boek' vind ik persoonlijk erg goed. Deze stichting gaat interactieve voorleesboekjes via een uitleensysteem beschikbaar stellen. Ze zijn nog op zoek naar vrijwilligers die boekjes willen maken in PowerPoint www.handsonit.nl Moeder van een gehandicapt kindje die begeleiding geeft m.b.t. computer-aanpassingen, zowel voor instellingen als voor individuele personen, evt. als invulling van een PGB Een (zonne)brilletje In het eerste jaar van Daan z’n leventje bleek dat hij minder goed reageerde op visuele prikkels dan andere kinderen van die leeftijd. We hebben toen uitgebreide ondersteuning gehad van Sensis (een organisatie voor slechtziende en blinde mensen). Gelukkig is Daan z’n visus goed vooruit gegaan en toen hij twee jaar oud was zat zijn visuele ontwikkeling op normaal niveau. Wel bleek hij een brilletje nodig te hebben om ver-af goed te kunnen zien. Dit hebben we laten onderzoeken omdat het ‘erg in onze familie zit’. Daan bleek aan beide ogen een afwijking te hebben van -2. Dit is niet erg veel en zeker voor Daan z’n ontwikkelingsniveau was het voor ons wel de vraag of het zinvol zou zijn om hem hiervoor een bril te geven. Tenslotte speelt hij alleen met speelgoed dat heel dicht bij hem is en dingen die verder weg zijn, daar was hij zich toch nog helemaal niet van bewust. Ook kon hij zich helemaal niet verplaatsen, dus ook daar had hij geen bril voor nodig. De oogarts overtuigde ons dat hij er wel degelijk wat aan zou hebben. Dus toen moesten we een brilletje uit gaan zoeken. De opticien adviseerde ons een ‘gewoon kinderbrilletje’ te kopen, dus niet met van die kromme pootjes die achter de oren zitten. We lieten ons overtuigen. Maar dat brilletje zat altijd scheef op z’n neus omdat die pootjes altijd tegen z’n hoofdsteun aan kwamen. Toen hij na een half jaar tijdens een wandeling z’n bril kwijtgeraakt is hebben we een nieuw brilletje gekocht waar wel standaard van die kromme pootjes aan zaten. Hier zijn we nog steeds erg tevreden over. En dan de gewenning, hoe ging dat. In het begin trok hij z’n brilletje regelmatig van z’n neus af en thuis zette ik hem zelfs niet meer op. In de wandelwagen en fietskar nog wel, maar ik kan de keren niet meer tellen dat ik heb moeten stoppen om hem weer recht op z’n neus te zetten. Gelukkig waren ze op de peuterrevalidatie erg gemotiveerd en tijdens de drie ochtenden dat hij daar naar toe ging had hij altijd z’n brilletje op. Ook in de taxi werd altijd z’n brilletje opgezet, hoewel deze wel negen van de tien keren op de grond lag als hij thuis kwam. Langzaamaan ging het beter en nu houdt hij hem perfect op. Hij trekt hem alleen nog van z’n neus als hij zich verveelt (zo’n pootje is heel lekker om op te kauwen) of als hij iets helemaal niet prettig vindt (b.v. rekoefeningen bij de fysiotherapie). Kennelijk heeft hij er dus toch profijt van (of in elk geval heeft hij er geen last van). En vandaag heb ik een opzet-zonnebrilletje voor hem gekocht! Nu hij er toch aan gewend is dat er een brilletje op z’n neus staat, hebben we meteen een perfecte oplossing voor de laagstaande zon! Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (4,5 jaar) en Lotte (2,5 jaar). nr. 6, maart 2006, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.vinkennest.nl / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2005 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (bijna 5 jaar) en Lotte (bijna 3 jaar). nr. 8, augustus 2006, Redactie: Jolanda Rutten www.cdevink.com / www.vinkennest.nl / www.librius.nl Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden. ABONNEMENTEN COPYRIGHT 2006 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit ‘Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed’ mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen! |
Nr. 9 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
November 2006
Nieuw op de site
Ervaringen met het maken van het Knikkerrad Exclusief voor lezers van deze nieuwsbrief geef ik hier een aantal tips en ervaringen weer die ik opgedaan heb tijdens het maken van het hierboven genoemde nieuwe speeltje: Als je een gebruikt wieltje van een skate (of rolschaats) gebruikt kun je deze het best eerst afslijpen zodat er weer 'haakse hoeken' ontstaan. Dit maakt de constructie steviger. Gebruik voor de doorzichtige voorwand geen plexiglas, dit is erg moeilijk te verwerken en vrij breekbaar, beter is het om acrilaat (persplex) te gebruiken. Let er wel op dat je de gaatjes voor de schroefjes groot genoeg voorboort, want anders scheurt het acrilaat als je er een schroefje indraait. Maak het rad niet al te groot omdat het gewicht van het hout en de knikkers samen te groot kan worden waardoor hij voorover kantelt. De doorsnede van mijn rad is 24 cm (excl. de uitstekende plankjes). Als je interesse hebt in meer (detail) foto's of tips of tekst of plaatjes uit het boek ben ik zeker bereid te helpen. (mailtje) PowerPoint idee In deze nieuwsbrief heb ik al vaker tips gegeven over het maken van PowerPoint presentaties voor je kind(je). Toen heb ik het met name gehad over het maken van digitale prentenboeken, dus het inscannen van de plaatjes en vervolgens de tekst erbij inspreken zodat je kind zelfstandig een boekje kan lezen door steeds op de muisknop (of een aangepaste schakelaar) te drukken. Een variant hierop is een presentatie waarin alle belangrijke personen van jouw kind iets vertellen. Zelf heb Ik een presentatie gemaakt van pappa, mamma, zusje, opa en oma. Ik heb van iedereen een foto gemaakt en ik heb onze geluiden opgenomen. Pappa maakt gekke geluiden, opa en oma praten tegen Daan, Lotte maakt ‘kirrende geluidjes’ en ik zing een liedje. Bij iedereen heb ik ook nog de tekst toegevoegd ‘Dit is Mamma’, ‘Dit is Pappa’, enzovoort. Daan vindt dit nog steeds erg leuk. Eerst zat hij alleen maar heel stil te kijken en te luisteren, maar tegenwoordig begint hij echt terug te ‘praten’. Vooral tegen opa, omdat die ook vragen stelt in de vorm van ‘Hoi Daan, zeg je niks meer, nu opa praat, houd jij je mond’. Daar reageert hij dus echt op! Ik ben ook nog van plan om zo’n zelfde presentatie te maken van de begeleiders en therapeuten op ‘school’. Op die manier raakt Daan nog beter vertrouwd met de namen, stemmen en gezichten van zijn begeleiders. En als die dan ook nog ‘iets leuks’ doen is het helemaal een succes. Speciale schakelaar koppelen aan de computer Bij alle computerspelletjes waar Daan mee speelt drukt hij 'gewoon' op de linkermuisknop. Ik heb de muis gefixeerd en de rechtermuisknop uitgeschakeld (zie ook Computer muisplank). Een andere oplossing is het koppelen van een speciale schakelaar aan de computer. Dit kan via diverse kastjes. Een voorbeeld is de Icon III waarmee je zelfs voor elke muisbeweging een losse schakelaar kunt koppelen, maar dit is een erg prijzige oplossing (meer dan 200 euro). Onlangs kwam ik een redelijk goedkope oplossing tegen op (de webwinkel van Eelke Verschuur), dit is een normale computer-muis waar een schakelaar aan gekoppeld kan worden. Zelfs als je nog geen schakelaar hebt blijf je onder de 100 euro. Misschien een tip? | ||
Verkoudheid, buikgriep, het is weer herfst Het is alweer november, de dagen worden korter en de nachten langer. Alles heeft zo zijn voor en zijn nadelen. Maar een groot nadeel van deze periode vind ik toch wel dat de kinderen weer met de gebruikelijke virusjes thuiskomen! En erger nog, het lijkt of wijzelf ook alleen maar vatbaarder worden. Vroeger waren we nooit ziek… En nu… elke keer als de kinderen iets meebrengen krijgen wij het zelf ook. Sterker nog, de laatste keer was pappa het eerst geveld door een buikgriep. En daarna natuurlijk ook de kinderen en iets wat eigenlijk niet mag gebeuren: mamma was ook ziek. Maar goed, dat gaat ook allemaal wel weer over, alleen bij onze Daan duurt het altijd wat langer en hij heeft er helaas toch ook wel meer last van dan de anderen. Afgelopen week was hij echt vreselijk verkouden. Zo’n ontzettend vervelende hoest die echt helemaal vast zat. En Daan blijft dan gewoon door hoesten. Het lijkt wel alsof hij er niet meer mee op houdt. Hij voelt kennelijk niet dat het vast zit en dat het dan dus geen zin heeft om maar door te gaan. Dus hij hoest en hij hoest totdat hij het vreselijk benauwd heeft of zelfs gaat spugen. Dat hoesten was kennelijk ook erg pijnlijk dus dan moest hij echt hard huilen… Zo zielig, hij huilt normaal nooit, ja, als z’n zus per ongeluk op z’n haren gaat staan of zo, maar hij is echt niet kleinzerig. En dan de nachten… Hij ging op zich best goed slapen, maar ja, hij was dan meestal ook helemaal uitgeput. Maar als hij dan in z’n slaap begon te hoesten werd hij daar echt wakker van en vervolgens ging hij niet meer slapen. Dat is eigenlijk altijd zo bij Daan, als hij echt wakker wordt ergens van, dan is hij ook wakker en dan blijft hij ook wakker. Overdag haalde Daan die slaap wel weer ergens in, maar natuurlijk niet op het moment dat z’n zus ook op bed lag. Dus ik ben blij dat hij nu weer naar ‘school’ is. Dan kan ik eindelijk weer een beetje bijslapen (of een nieuwsbrief schrijven). |
Nr. 10 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Prettige Feestdagen en de ALLERbeste wensen voor 2007 !!!
Nieuw op de site
Danoonvarkentjes
Spelen met schakelaars Daan heeft een erg beperkte handmotoriek. Zijn linkerhand kan hij helemaal niet inzetten om te spelen, met zijn rechterhand kan hij wel iets vastpakken, maar dat gaat zo moeizaam dat de meeste speeltjes niet geschikt zijn omdat ze te groot zijn, of ze liggen plat op de tafel. De dingen die hij wel vast kan pakken moeten echt ‘precies goed’ zijn voor Daan. Al lange tijd geleden hebben we ontdekt dat hij wel goed overweg kan met een schakelaar. Het moet dan wel een erg makkelijke schakelaar zijn, dus zo eentje waar je erg weinig druk voor nodig hebt om hem in te drukken en de schakelaar moet dan wel vast zitten want anders schuift hij weg. We hebben toen een speciaal aangepaste schakelaar gekocht bij Barry Emons en daarbij één speeltje gekocht. Daarna hebben we zelf een heleboel speeltjes aangepast zodat hij deze ook met deze schakelaar kon bedienen. Hij heeft daar erg veel mee gespeeld maar op een gegeven moment vond hij de actie reactie niet meer voldoende. We zijn toen overgestapt naar computer spelletjes. Daarvoor hebben we de muis van de computer gefixeerd met een plank). Maar inmiddels begint hij weer een beetje uitgekeken te raken op de computer, of tenminste op de speeltjes die we daar voor hem hebben. Hij zou wel elke week een nieuw boekje willen. Dus ben ik weer iets anders gaan proberen. Vanuit de training met communicatie-hulpmiddelen hebben we inmiddels twee ‘communicatie-schakelaars’ in huis (via de ziektekostenverzekeraar). Dit zijn twee ‘step-by-step communicators, with levels’. Hier kun je boodschappen mee opnemen die afgespeeld worden als je de schakelaar indrukt. We gebruiken die schakelaars bij Daan om hem keuzes te laten maken (ja en nee), of om een actie van ons te vragen (b.v. ‘nog een keer’ of ‘ik wil iets anders’). Deze tekst spreken we dan van te voren in en we zetten de schakelaar(s) bij Daan op z’n werkblad zodat hij zelf kan besluiten om deze ‘boodschap’ aan ons door te geven. Naast deze functie kunnen de schakelaars ook gebruikt worden om zelfstandig mee te spelen. Daan vindt het fantastisch als we er ‘vreemde geluiden’ op inspreken, dus hoesten, niezen, gillen, lachen of hemzelf opnemen als hij schaterlacht. Je kunt meerdere boodschappen na elkaar inspreken, dus een kort liedje inzingen of een boekje inspreken kan ook. Hij moet dan steeds opnieuw de schakelaar indrukken om het volgende zinnetje te horen. Bovendien kunnen de schakelaars ook weer gekoppeld worden aan zijn bestaande speeltjes. Het grote voordeel hierbij is dat je de boodschap hoort die op de schakelaar is ingesproken en dat daarnaast het speeltje het ook doet. Bijvoorbeeld een zwaailamp die gaat branden en draaien terwijl je ‘tatutatutatutatu’ hoort. Het is zelfs mogelijk om eerst een paar boodschappen te laten horen zonder dat het speeltje het doet, en daarna een boodschap tegelijk met het speeltje. Bijvoorbeeld: ‘Dit is een zwaailamp’, ‘Let op, zometeen doet hij het’, en dan ‘tatutatutatutatu’ terwijl de zwaailamp aan gaat. Of aftellen ‘drie’, ‘twee’, ‘één’ en daarna gaat ie pas aan. Het speeltje doet het zo lang als de boodschap duurt. Al met al zijn we dus erg tevreden met de nieuwe schakelaars. Daan vindt het fantastisch en wij (dus) ook! |
Nr. 11 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Februari 2007
Nieuw op de site
Honderdste inschrijving Vorige maand hebben we een mijlpaal bereikt. Riet Bijlsma heeft zich namelijk als honderdste persoon ingeschreven voor mijn nieuwsbrief. Riet is de oma van Fleur van bijna vier jaar oud en samen met haar man zorgt ze regelmatig voor Fleur om haar dochter te ontlasten. Riet: “Ik heb me aangemeld op de nieuwsbrief omdat jouw website me wel aan sprak. Ik kan denk ik ideeën opdoen om met Fleurtje bezig te zijn op een goede manier. De dvd word aanstaande vrijdag voor het eerst gebruikt want dan komt ze weer tot zondag logeren, ben erg benieuwd hoe ze er op reageert.” Riet heeft een setje stickers van Peer en Jolanda cadeau gekregen. Verbouwen Daan is inmiddels vijf jaar oud, ruim een meter lang en bijna 15 kilogram. Voor ons is dit het moment om ons huis te gaan verbouwen. Niet dat hij nu echt te zwaar is om de trap op te dragen, dat gaat eigenlijk nog wel. De redenen dat we het op dit moment in gang hebben gezet zijn de volgende: We hebben inmiddels de subsidie aanvraag bij de gemeente achter de rug en gisteren heeft de architect de eerste tekeningen aan ons gepresenteerd. En nu zit ik vol met erg veel gemengde gevoelens. Van de ene kant ben ik super enthousiast. Leuk! We krijgen veel meer ruimte en de tekening ziet er goed uit. De aanbouw past goed bij de rest van het huis (boerderij). Maar de binnenkant is nog niet optimaal. De natte cel voor Daan komt waarschijnlijk op het mooiste plekje van de aanbouw, waar je eigenlijk prachtig de tuin in kunt kijken. Hier zou je dus liever een slaapkamer hebben, of de woonkamer. Maar dat lukt niet vanwege de huidige muren die moeten blijven staan. Dus het lijkt niet beter te kunnen, maar wij mogen daar nu over na gaan denken. Ook hebben we nog een probleem met de dakkapel in onze slaapkamer. Met de huidige tekening komt deze verzakt in het nieuwe dak. Dus dat is niks, maar een velux dakraam vind ik persoonlijk ook niet mooi op die plek. Maar goed, daar gaat de architect nog over nadenken. En daarna, dan begint het pas. Dan moeten we na gaan denken over de invulling. Gaan we echt de hele vloer eruit halen om vloerverwarming aan te leggen? Waar laten we straks onze nieuwe hoekbank? Wat voor tegels willen we in de badkamer? Hoe gaan we het terras maken? Wat voor bestrating is mogelijk? (iets wat bij een boerderij past, maar waar Daan met z’n loophulp toch vooruit kan komen). Wat voor tillift-systeem hebben we nodig? En dan nog de tuin, waar ik zo super tevreden over was, die gaat dus ook helemaal op z’n kop… En als we dan echt gaan verbouwen, hoe lang gaat dat duren? Blijven we dan gewoon in het huis wonen of vluchten we tijdelijk naar opa en oma? Allemaal vragen en onduidelijkheden. Maar ach, de eerste stap is gezet. En als we stapje voor stapje verder gaan komen we er wel… hoop ik! |
Nr. 12 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
April 2007
Nieuw op de site
Vervolg op de DVD De DVD 'Zingen met Peer en Jolanda' is inmiddels alweer twee jaar geleden opgenomen. Er zijn er ondertussen ruim 500 van verkocht en ik krijg nog steeds regelmatig de vraag of er nog een nieuwe DVD zal komen. Ik heb goed nieuws, Peer en ik hebben besloten om deze zomer opnieuw opnamen te gaan maken voor een nieuwe DVD. De plannen zijn om een soortgelijke DVD te maken als de bestaande DVD. Dus bekende eenvoudige kinderliedjes, langzaam gezongen, met gebaren van de weerklank, rustige achtergrond en picto's tussen de liedjes. We gaan proberen om weer een heleboel nieuwe gebaren te laten zien en natuurlijk een heleboel gebaren die al bekend zijn uit de vorige DVD. (Dat zijn er overigens meer dan honderd!). Ik houd jullie via deze nieuwsbrief op de hoogte van de vorderingen... Hulpmiddelen Gelukkig weet je niet wat je allemaal te wachten staat op het moment dat je kindje gehandicapt blijkt te zijn. Dat is maar goed ook, want in het begin ben je echt aan het overleven en heb je ook helemaal geen energie over om na te denken over behandelingen van of ter voorkoming van allerlei ‘ellende’. Wij zijn op dit moment in het stadium dat we over de eerste schrik heen zijn. We hebben een heleboel dingen inmiddels geregeld, zoals allerlei hulpmiddelen in huis waardoor het leven van Daan en van ons een stuk beter te hanteren valt. Zo hebben we een aangepaste stoel, statafel, loophulp, hoog-laag-bed, aangepaste wandelwagen en fietskar. Ook hebben we inmiddels voorzieningen om de communicatie te bevorderen en Daan heeft een brilletje om ook van veraf scherp te kunnen zien. En nu blijkt dat de spasme van Daan ervoor zorgt dat z’n spieren wel heel erg kort worden. Z’n benen kunnen nog wel gestrekt worden als hij ligt of staat, maar dit gaat erg moeizaam en is ook niet prettig voor Daan. Als hij zit kunnen z’n benen absoluut niet meer gestrekt worden. Bovendien worden z’n benen ook naar binnen getrokken, het zogenaamde ‘scharen’ van z’n benen. Daardoor kunnen z’n benen gestrekt nog maar nauwelijks uit elkaar bewogen worden. Onze fysiotherapeut gaf een jaar geleden al aan dat hij zich ernstig zorgen maakte over deze ontwikkeling. Volgens hem krijgen kinderen met zo’n hoge spierspanning in de benen altijd problemen met de heupen. Is het niet op korte termijn dan komt het later wel. In het ziekenhuis werd deze zorg in eerste instantie absoluut niet gedeeld en daardoor kwamen we tussen de therapeut en de arts in staan. Gelukkig hebben we inmiddels zoveel gesprekken gehad met artsen en therapeuten dat we nu precies begrijpen wat de mogelijke problemen zijn en waarom de artsen en therapeuten er verschillend naar kijken. Als je gaat proberen om de problemen te voorkomen heeft het namelijk altijd vervelende consequenties voor Daan. Hij zal ofwel geopereerd moeten worden, ofwel hij krijg ’s nachts en/of overdag spalken aan. Dus het is wel heel belangrijk om te weten of de nadelen wel opwegen tegen de voordelen. Wij hebben nu gekozen voor nachtspalken die ervoor zorgen dat z’n beenspieren op lengte blijven zodat hij kan blijven staan in z’n statafel. Daarnaast gaan we ook een swash-orthese aan laten meten die overdag gedragen moet worden. Deze zorgt ervoor dat z’n benen niet meer kunnen scharen waardoor de ontwikkeling van de heup beter zal gaan. En dat moet dan weer voorkomen dat z’n heupen makkelijk uit de kom zullen gaan. Dit alles in combinatie met botox-injecties die waarschijnlijk onder narcose gegeven zullen worden. Al met al dus toch best een heleboel ‘ellende’ voor Daan, maar gelukkig blijkt het slapen met de nachtspalken redelijk goed te gaan! Daan heeft ze inmiddels al een week gebruikt en na het oplossen van de eerste kinderziektes slaapt hij nu goed door. De swash-orthese en botox-behandeling moeten nog komen, nu maar hopen dat dit ook goed zal gaan… |
Nr. 13 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
mei 2007
Nieuw op de site
Ervaringen uitwisselen via Internet Soms is het wel eens fijn om ervaringen uit te wisselen met andere mensen die in dezelfde situatie zitten. Dit kan op ‘school’ tijdens informele bijeenkomsten, of in een soort ‘praatgroep’ die b.v. via de MEE georganiseerd worden, via verenigingen zoals de Bosk, enzovoort. Dit kan ook via Internet. Ik ben zelf lid van de groep ‘cerebrale parese’ bij yaghoo groups. Hier worden ervaringen uitgewisseld, hulp of steun gevraagd, tips uitgewisseld of vragen gesteld. Dit werkt volgens het principe van een mailinglist wat betekent dat je in één keer een mailtje stuurt naar alle mensen die geabonneerd zijn op deze groep. Je kunt zelf besluiten of je alle mailtjes leest of alleen de mailtjes waar de titel je van aanspreekt. Je mag reageren, maar dat hoeft natuurlijk niet. Voor mij werkt het heel goed omdat niets verplicht is en omdat ik het kan lezen op de momenten dat het mij uitkomt. Soms gaat het over dingen waar ik zelf niet mee te maken heb maar vaak worden herkenbare dingen besproken. Een aanrader! Klittenband De laatste tijd ben ik helemaal enthousiast geworden over klittenband. Voor mij is het echt een herontdekking. Ik gebruikte het altijd al hier en daar. Zo heb ik lang geleden al sjaaltjes gemaakt van een leuk stofje die er voor zorgen dat z’n kleren niet zo nat worden van het kwijlen. Deze hebben een sluiting van klittenband in z’n nek. Dan zit er geen grote knoop in z’n nek en ze zijn makkelijk dicht en open te maken. Op de statafel van Daan zit een groot bord van klittenvilt (de ene kant is glad, de andere kant is van de zachte kant van klittenband). Dit bord heb ik gebruikt om rechtop te zetten zodat het naast Daan op de grond kan staan als Daan op z’n rug ligt te spelen. Voor dit bord heb ik diverse speeltjes voorzien van klittenband. Zoals: voelzakjes van stof met bierdopjes erin of knopen of geld, of rijst. Maar ook een speelgoed telefoontje, een plastic kopje, een borsteltje, enz. enz. Zie ook de foto op de website. Het leuke hiervan is dat Daan de speeltjes makkelijker kan pakken dan wanneer ze aan een touwtje bungelen. En ze maken een leuk geluid als ze los ‘gescheurd’ worden van het bord. Ook heb ik al een stukje klittenband genaaid op het puntje van z’n sjaaltje. Op deze manier kan ik de voelzakjes of ander speelgoed met klittenband vastmaken aan z’n sjaaltje zodat hij ze niet zo snel kwijtraakt als hij er mee aan het spelen is. Dit werkte bij Daan niet echt goed, want hij trok de spullen erg snel los, maar het idee was wel grappig. Daan is nogal een slanke jongen, dus de meeste broeken zijn te wijd voor hem. Ook dit hebben we opgelost met klittenband. In plaats van een riem hebben we een stevige stoffen band gebruikt met een flink stuk klittenband aan de uiteinden. Dit voldoet prima. Afhankelijk van elke broek kan hij losser of vaster dichtgemaakt worden en er zit nooit een gesp of dikke riem in de weg als hij op de grond ligt of in z’n stoel zit. We hebben verschillende (leuke) kleuren gekozen zodat er bij elke broek wel een band past. De meeste van bovengenoemde toepassingen zijn een beetje ‘uit beeld’ geraakt. De speeltjes en het bord van z’n (oude) statafel staan bij de oppas. De sjaaltjes zijn te klein geworden. Alleen de riemen gebruik ik nog dagelijks. En nu ineens is het klittenband weer in beeld gekomen. Dit keer om z’n speeltjes vast te zetten op z’n werkblad. Zowel op het werkblad van z’n nieuwe stoel thuis als z’n rolstoel die ook mee naar school gaat, hebben we een flink stuk klittenvilt geplakt of laten plakken. Voor zover ik het heb kunnen vinden is dit vilt, dus de zachte ‘lus’-kant van klittenband in breed formaat, alleen te koop bij speciale ‘aangepast speelgoed winkels’ zoals Barry Emons. Maar mijn ervaring is wel dat je het bij de aanvraag van een stoel erbij kunt laten leveren. En dit werkt echt fantastisch! Het blijkt dat klittenband echt heel sterk is, als de onderkant van het speeltje maar voldoende raakvlak met de ondergrond heeft en je er voldoende klittenband op plakt. Bij sommige speeltjes ben ik zelfs iets te enthousiast geweest, nu krijg ik de speeltjes zelf maar moeizaam los van z’n werkblad. Maar het goede nieuws is dat Daan ze er dus ook niet vanaf kan trekken of duwen! Ik heb inmiddels geleerd dat het klittenvilt groot genoeg moet zijn zodat ik afhankelijk van elke situatie de speeltjes (of schakelaars) op een andere plaats kan vastplakken. De ene keer wat dichterbij, dan weer wat verder weg of twee speeltjes wat verder uit elkaar. Voor Daan is het echt dé oplossing van de laatste tijd want antislipmatjes helpen bij hem niet, ook een magneetbord is veel te makkelijk los te krijgen en een lijmklem werkt bij sommige speeltjes wel, maar een heleboel speeltjes kun je daar weer niet mee vastzetten. Nu nog een leverancier vinden waar je alleen de haak-kant (dus harde kant) van het klittenband kunt kopen… |
Nr. 14 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Oktober 2007
DVD Zingen met Peerke en Jolanda 2
Op deze DVD hebben we bewust een flink aantal nieuwe gebaren geïntroduceerd zodat de kinderen weer een heleboel nieuws kunnen leren. We hebben gebaren gezocht die aansluiten bij de belevingswereld van een peuter, zoals verschillende kleuren, een aantal nieuwe dieren, maar ook gebaren zoals aankleden, pyama, bed, boterham en diverse lichaamsdelen komen er in voor. Ook hebben we wat meer abstracte gebaren gebruikt, zoals altijd, hoe en wat. Zoals bij de eerste DVD is het ook weer mogelijk om een CD, CD-Rom of picto kaartjes te bestellen. De prijs is helaas wat hoger dan bij de vorige DVD. Dit komt door duurdere drukkosten en omdat de eerste DVD gedeeltelijk gesponsord werd door een revalidatie centrum. De totaalprijs, dus inclusief BTW en verzendkosten, is 22,44 euro. Onze Daan heeft de DVD inmiddels al helemaal grijs gedraaid en hij vindt hem nog steeds fantastisch! Voor meer informatie over de DVD klik hier. (Ook voor een lijst van liedjes en gebaren die op de DVD staan) Reakties op vorige nieuwsbrief Hoorleesboeken Van Joke kreeg ik de volgende tip: De bibliotheek in Breda heeft een aantal prachtige ‘hoorleesboeken’ op Internet staan. Het zijn geen boekjes met éénknopsbedienings, maar wel erg leuk. De meeste boekjes gaan automatisch naar de volgende bladzijde en er is ook één boekje bij waarmee je met de muis echt moet bladeren. De tekst wordt voorgelezen en de plaatjes zijn aangepast zodat er ook echt dingen in bewegen. Erg mooi om naar te kijken en te luisteren. Je vindt de boekjes op http://bibliotheekbreda.nl onder Thema’s staat ‘Digitale prentenboeken’. Joke, bedankt voor de tip! Klittenband In mijn vorige nieuwsbrief vroeg ik me af waar je de haakkant van klittenband los kon kopen. Van Renate kreeg ik de tip dat dit te koop is bij de Kwantum op de gordijnafdeling. Daar heb ik het inmiddels zelf al gekocht en de prijs is ook nog eens zeer gunstig. Renate, bedankt voor de tip! Keuzes maken Ik hoor het steeds vaker om me heen: je moet keuzes maken, dat is waar het om draait. We krijgen het steeds drukker, we moeten steeds meer, van onszelf en van onze omgeving. Je kunt dus niet alles doen en daarom moet je keuzes maken. Wat doe je wel en wat doe je niet. Bovenstaande is wel een thema waar ik de laatste tijd mee bezig ben geweest en waar ik waarschijnlijk ook de komende tijd vaak voor kom te staan. Ik ben moeder, vrouw, ondernemer, mantelzorger, huisvrouw en dat allemaal tegelijkertijd en door elkaar heen. En nu we net begonnen zijn met de verbouwing wordt ik ook nog eens projectleider voor de bouw, of welke naam je hieraan wilt geven. In extreme omstandigheden is het voor mij helemaal niet moeilijk om keuzes te maken. Bijvoorbeeld als Daan ziek is, dan is het heel eenvoudig, dan laat ik alles uit m’n handen vallen en ga ik voor Daan zorgen. Gelukkig komt dat de laatste tijd steeds minder vaak voor. Maar ja, dan heb je dus keuzes. Zal ik gaan werken, administratie bijwerken, DVD’s versturen, nieuwe DVD afmaken. Zal ik huishoudelijke klusjes doen of voorbereidingen treffen voor de verbouwing. Zal ik nieuwe speeltjes voor Daan maken, ga ik sporten of eens lekker met Lotte naar een speeltuin. Nu kan het nog, volgende maand gaat ze naar school, dan is ze alweer vier jaar... En dan komt er weer meer tijd, meer tijd om keuzes te maken… Ik hoop dat het jullie lukt om steeds de goede keuze te maken! |
Nr. 15 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
November 2007
Nieuw op de site
Klittenvilt In één van mijn vorige nieuwsbrieven schreef ik al een ode aan het klittenband. Ik gebruik dit dus erg veel, om speeltjes vast te zetten op z'n werkblad (op de statafel, in z'n thuis-stoel en ook in z'n rolstoel). Nu is een tijdje terug het blad van z'n rolstoel gesneuveld en daar moest dus nieuw klittenvilt op komen (klittenvilt is de zachte kant van klittenband, maar dan niet als strookje, maar een breed stuk. Degene die het blad mocht leveren beweert alleen strookjes klittenband te kunnen leveren, dus heb ik zelf besloten om een stuk klittenvilt te kopen. Ik heb dat gekocht in een stuk van 100 bij 40 cm terwijl ik maar een stukje van 20 bij 11 cm nodig had. Ik ga nog wel een stuk gebruiken voor een nieuw speeltje, maar ik heb nog voldoende over. Dus mocht iemand interesse hebben in een stuk klittenvilt, dan mag je het van mij tegen kostprijs overnemen. Voor een stukje van 20 bij 11 cm komt dat op slechts 2 euro uit (excl. verzendkosten). Tijd voor nieuwe dingen Zeven jaar geleden was ik fulltime werkzaam in de automatisering. Een lange wens ging in vervulling, ik werd zwanger: mijn wereld zou veranderen! En inderdaad, mijn wereld is veranderd, en hoe! Nu was ik al van plan om te stoppen met werken, ik beschouwde mezelf in de gelukkige positie dat ik kon stoppen met werken om fulltime voor de kinderen te kunnen zorgen. Financieel konden we dit aan en persoonlijk had ik al een prachtige tijd in de arbeidsmarkt achter me waardoor ik dat wel even los kon laten. Dus dat ik zou stoppen met werken was al een behoorlijke verandering, maar daar had ik bewust voor gekozen, dat was niet zo’n schok. Eigenlijk besef ik nu pas hoe veel er eigenlijk veranderd is door het krijgen van kinderen en dan speciaal door het krijgen van een meervoudig gehandicapt kindje. Niet alleen praktisch ben ik zo’n beetje vijf jaar alleen maar bezig geweest met ‘Daan’. Ik schrijf Daan tussen aanhalingstekens omdat ik niet echt alleen maar met Daan bezig was, maar mijn hele leven stond wel in het teken van Daan. Het was heel simpel, als het nodig was, was ik er voor 100% voor Daan, daar was mijn leven op ingericht. Ik kon op elk moment van de dag of week alles uit m’n handen laten vallen en voor Daan gaan zorgen. En als dat twee weken lang 24 uur per dag was, dan was dat ook geen probleem. Inmiddels zijn we in een rustiger vaarwater terecht gekomen. Daan is zes jaar oud en gaat twee hele en drie halve dagen naar ‘school’. Lotte is vier jaar en gaat sinds twee weken naar de basisschool. En nu krijg ik ruimte, ruimte om weer dingen te doen voor mezelf, voor ons gezin en ook weer tijd om na te denken over zakelijke dingen. Dat eerste stukje ben ik nu voorzichtig aan het doen. Heerlijk! Echt heerlijk om weer eens tijd te hebben om een nieuw speeltje te maken voor Daan, fantastisch om overdag de administratieve beslommeringen te doen en als Lotte thuis komt lekker met haar te gaan knutselen. Ik heb me ingeschreven voor een cursus voor mezelf. Ik ben ook weer eens met de kinderen de bossen in geweest en lekker paard gereden met Daan. ’s Avonds rustig op de bank zitten vind ik nog wel erg moeilijk, want ik heb nog steeds wel het gevoel dat ik alle ‘vrije uren’ moet benutten met al die leuke dingen die ik nog wil doen… Maar goed, ik ervaar wel een soort van rust in mezelf, het gevoel dat ik tijd heb die ik ‘helemaal zelf in mag vullen’, heerlijk! En dat zakelijke, ja, dat is grappig. Dat is ineens helemaal gericht op ‘iets doen voor gehandicapte kinderen’. De DVD’s ‘Zingen met Peerke en Jolanda’ zijn daar een heel mooi voorbeeld van. De automatisering vind ik nog steeds erg leuk, ik gebruik het ook veel bij de dingen die ik doe, maar toch heel anders dan zeven jaar geleden. En waar het naar toe zal gaan weet ik nog niet. Maar op dit moment vind ik het heerlijk zoals het is. |
Nr. 16 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Leuke DVD’s Er zijn ontzettend veel leuke DVD’s op de markt voor kleine kinderen, onze Daan vindt de meeste wel leuk om naar te kijken, maar op momenten dat hij ziek is merk ik toch dat er een paar favoriet zijn (natuurlijk eerst 'Zingen met Peerke en Jolanda’ ;-). Onderstaande DVD’s zijn niet te duur (via bol.com allemaal minder dan 10 euro) en ik wil ze dan ook iedereen aanbevelen. Baby Beethoven uit de serie van ‘Baby Einstein’ is echt heel erg mooi! Dit is een prachtige DVD om naar te kijken én te luisteren. Het is lichte klassieke muziek met prachtige opnamen van mooie glimmende of kleurrijke speeltjes en soms komt er een kindje in beeld of een handpop. Alles rustig en overzichtelijk. Onze Daan vindt deze DVD nog steeds prachtig en zelfs leuk als hij ziek is. En het voordeel van de rustige muziek en mooie beelden is dat ik hem bijvoorbeeld ook aanzet als we op een verjaardagsfeestje zijn en Daan is niet fit, dit is niet storend voor de andere aanwezigen. (let op: met de andere DVD’s uit de serie van ‘Baby Einstein’ heb ik niet deze positieve ervaring). De drie DVD’s van Dirk Scheele zijn ook echt favoriet. Dirk is van huis uit muziektherapeut en maakt erg leuke liedjes voor de allerkleinsten. Onze kinderen vinden hem allebei fantastisch. De liedjes zijn vooral zo leuk door hun eenvoud. Via de website van Dirk kun je ook liedjesboeken met bladmuziek, akkoorden, teksten en spelletjes bestellen. Het e-boek is af! Zoals ik al eerder in één van mijn nieuwsbrieven gemeld heb was ik bezig met het maken van een e-boek ‘Speelgoed maken voor meervoudig gehandicapten’. Dit is een elektronische uitgave van een boek wat niet meer op de markt te koop is. Het boek is ruim 80 pagina’s geworden met daarin een schat aan informatie voor spelen en speelgoed voor gehandicapte kindjes. Het is niet alleen interessant voor meervoudig gehandicapte kinderen, er zit ook speelgoed bij wat juist heel geschikt is voor kinderen met minder beperkingen. Voor meer info klik hier. Schuldgevoel Onze Daan is behoorlijk beperkt in zijn mogelijkheden, daardoor is er maar weinig speelgoed geschikt voor hem en moeten we bijna alles duur kopen of zelf maken. Dat laatste vind ik zelf erg leuk om te doen, dus inmiddels heb ik al erg veel speelgoed voor hem gemaakt. Ook heb ik al heel veel ‘digitale prentenboeken’ voor hem gemaakt die hij op de computer kan ‘lezen’. Toch voel ik me nog regelmatig ‘schuldig’ dat ik zo weinig tijd aan Daan besteed. Het grote voordeel van Daan is dat hij zichzelf prima kan vermaken met de speeltjes die geschikt zijn voor hem. Weliswaar wil hij wel graag elke vijf tot tien minuten iets anders hebben, maar daarmee is hij dan ook goed tevreden. Dit is voor ons een voordeel, maar soms zie ik het ook wel als een nadeel voor hemzelf. Want doordat hij zo tevreden is laat ik hem ook heel vaak alleen spelen. Terwijl hij aandacht juist zo super leuk vindt! En als je met hem samen speelt worden zijn mogelijkheden ineens zo ontzettend veel meer. Dan kan hij bijvoorbeeld blokkentorens omgooien, gieren van het lachen om een fluitje wat uitrolt tegen zijn neus aan, samen boekjes lezen, ik kan hem masseren, hij kan zelf kiezen uit speelgoed, of welk liedje we zullen zingen. Van al deze dingen kan Daan echt zichtbaar genieten en toch komt het er zo weinig van… Hoe zou dat nou toch komen? Het is zo’n lief manneke, hij is zo dankbaar als ik iets samen met hem doe en toch doe ik dat zo weinig… Ik denk dat het komt omdat hij er niet naar kan vragen. Niet kan zeuren en dreinen zoals zijn zusje dat wel kan… Da’s toch eigenlijk best sneu voor hem. Hij kan al zo weinig en doordat hij zo weinig kan vragen doen we ook nog eens extra weinig met hem samen… Oké, ik weet het wel. Ik moet me niet schuldig voelen. Hij heeft het prima naar zijn zin zo. Hij krijgt genoeg aandacht van mij, en van z’n zusje en pappa en opa en oma en op school en van de PGB-ers. Hij is niet voor niks zo vrolijk! Dat komt natuurlijk omdat hij voldoende aandacht krijgt. Omdat hij het ook heel fijn vindt om zelfstandig dingen te kunnen doen met de computer, of met ander speelgoed, of lekker tv kijken. En toch… ik vrees dat ik altijd wel ergens een klein beetje een schuldgevoel zal blijven houden. Hoe veel ik ook met hem doe. Ik vrees dat dit hoort bij het ‘moeder zijn van een gehandicapt kindje’. |
Nr. 17 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Kus voor een klus Op de website van handicap international staat een oproep voor de webstrijd ‘Kus voor een klus’. Hier vragen ze iedereen die zelf iets bedacht heeft om het leven van mensen met een handicap te verbeteren, om hun ‘uitvinding’ in te sturen zodat deze gedeeld kan worden met anderen. Hiervoor heb ik de ‘draagdoek in de fietskar’ wat verder uitgewerkt. Deze uitgebreidere beschrijving staat nu ook op onze eigen website. Klik hier om deze beschrijving te bekijken. Reakties van lezers
E-boek als papieren versie Van een aantal lezers kreeg ik de vraag of het e-boek ook als ‘papieren versie’ te koop was en daarom heb ik er nu een aantal laten afdrukken. Voor meer info klik hier. De verbouwing is af!!! Joepie, de verbouwing is af! In één van de vorige nieuwsbrieven schreef ik dat de eerste stappen voor de verbouwing gezet waren. Ik heb even teruggekeken, dit was in februari 2007. De architect had toen de eerste tekeningen af die we aan de buitenkant erg mooi vonden maar binnen waren er nog wel een paar dingen die ‘opgelost moesten worden’. Inmiddels zijn we dus ruim een jaar verder en het is helemaal anders geworden! De gemeente keurde onze eerste tekening af, het moest helemaal anders… Toen zijn we echt creatief gaan denken en het resultaat mag er zijn! Alle nadelen die ik in de vorige nieuwsbrief schreef van ons eerste plan zijn opgelost en we hebben er ook nog eens een hele bovenverdieping bij ‘gekregen’. De verbouwing werd zo ingrijpend dat we uiteindelijk drie hele maanden uit ons huis zijn geweest. Mijn ouders hebben een los gebouwtje (biljarthok) waar wij met onze spullen in konden trekken. Hierdoor hadden we toch een eigen ruimte waar ik kon werken, waar we visite konden ontvangen en zo. Eten en slapen deden we wel bij m’n ouders in huis, dus dat was wel echt aanpassen aan elkaar. Vooraf dachten we dat we maar zes weken ‘uit huis’ hoefden. Misschien maar goed dat we toen nog niet wisten hoe lang het zou worden... De inrichting is natuurlijk nog niet af. Er moeten nog kasten geleverd worden, we moeten nog nieuwe lampen uitzoeken, Daan krijgt nog een ‘sterrenhemel’ boven z’n bed en een verhoogde speelmat. De tuin is nog een ravage, de huidige kasten moeten nog ingeruimd worden, we moeten nog gordijnen uitzoeken, de televisie moet nog opgehangen worden, enzovoort enzovoort. Maar… dat komt allemaal goed! Het is zooo lekker om thuis te wonen in een huis wat gewoon helemaal goed is! |
Nr. 18 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Computerspel Giggles baby Alweer een tijdje geleden kreeg ik van een lezer van de nieuwsbrief de tip voor deze CD-Rom met spelletjes voor baby’s. Ik heb hem aangeschaft voor Daan en het is inderdaad een leuk spel. Normaal speelt Daan altijd met de computer door de linker muisknop te bedienen (al dan niet met een aangepaste schakelaar). Bij dit spel moet hij op het toetsenbord drukken, op willekeurig welke toetsen. Het is wel mogelijk om de muis te gebruiken, als je de muis beweegt, beweegt er ook iets leuks over het scherm, maar dat is voor Daan te moeilijk. Het drukken op de muisknop geeft ook wel een reactie, maar dat is voor Daan niet ‘interessant genoeg’. Op het menu staan tien verschillende ‘spelen’ waaruit je kunt kiezen en bij Daan zijn de ‘pinguins’ duidelijk favoriet zijn. Als je op één van de toetsen drukt glijdt er een pinguin van een ijsschots af naar beneden en maakt daarbij een erg leuk ‘ieieuh, plons’ geluid. Je kunt het spel op meerdere computers installeren, je hebt de CD-Rom alleen nodig tijdens de installatie. Het voordeel is dat je het spel dus bijvoorbeeld ook op een portable computer kunt installeren (voor op vakantie) of bij opa en oma of de oppas. Je hebt er niets voor nodig, alleen het toetsenbord. Baclofen pomp Onze Daan heeft spastische quadriplegie wat zich bij Daan vertaalt in een te hoge spierspanning in al z’n ledematen. Dit zorgt er dus voor dat hij heel moeilijk gecontroleerde bewegingen kan maken. Hij is bijna zeven jaar oud en nu begint het ook wel duidelijk te worden dat er problemen aan zitten te komen die veroorzaakt worden door deze zeer hoge spierspanning. Een paar jaar geleden merkten we al dat de artsen en neurologen zich wat zorgen begonnen te maken. Het werd niet echt duidelijk naar ons gecommuniceerd waar ze dan precies bang voor waren, veel verder dan ‘die spanning is toch wel erg hoog’ kwamen we niet. Toen Daan twee jaar was hebben we op advies van de neuroloog een tijdlang een baclofen-drankje gegeven. Dit is een spierverslapper. Wij merkten geen verschil in de spierspanning, Daan vond het vreselijk vies, dus we zijn daar weer mee gestopt. Toen Daan vier jaar was stelde de neuroloog voor om nogmaals baclofen te proberen om de ‘toch wel erg hoge spanning’ te verminderen. We hebben dit gedaan waarop vervolgens onze fysiotherapeut zich zorgen begon te maken over Daan z’n rompbalans. Volgens hem was de rompbalans duidelijk slechter tijdens het gebruik van baclofen. Wij hebben dit nooit gezien en het is ook niet vastgesteld door objectieve metingen. Maar goed, de neuroloog vond baclofen een goed idee, de fysiotherapeut zag het niet zitten. Dat was het moment voor ons om op zoek te gaan naar duidelijkheid. We hebben veel overleg gehad met de fysiotherapeut, de neuroloog en diverse revalidatieartsen. Inmiddels is ons duidelijk verteld wat we kunnen verwachten. Bij kinderen die zo’n hoge spierspanning hebben als Daan gaat in 80% van de gevallen de heupen uit de kom. Verder is het een probleem om de spieren op lengte te houden (benen te kunnen blijven strekken). En de hoge spierspanning schijnt ook erg veel energie te kosten dat natuurlijk weer ten koste gaat van andere mogelijkheden. Een mogelijke behandeling zijn botox-injecties in de beenspieren. Dit hebben we in september vorig jaar gedaan en dat werkte bij Daan slechts twee maanden en gaf onvoldoende resultaat. Verder heeft Daan een swash-orthese, deze draagt hij overdag in alle houdingen (zit, lig, sta) en zorgt ervoor dat z’n bovenbenen altijd een beetje uit elkaar blijven. Daarmee hopen we een zo goed mogelijke vorming van de heup te krijgen. Verder heeft Daan nachtspalken om z’n beenspieren op lengte te houden, maar het lukt Daan helaas niet om daarmee door te slapen. Inmiddels zijn we bij de ‘specialist’ voor deze problematiek geweest in het VU in Amsterdam en hebben we in overleg met hem besloten om een ‘baclofen-pomp’ te laten implanteren bij Daan. Dit is een rond reservoir dat onder de huid van de buik wordt geplaatst. Daarin zit het medicijn baclofen wat met een slangetje naar de ruggenwervel gebracht wordt. Het is een soort computertje wat heel gedoseerd op de gewenste tijden een kleine hoeveelheid baclofen in het onderste deel van het ruggenmerg brengt. Deze behandeling zou ervoor moeten zorgen dat de spanning in Daan z’n beenspieren teruggebracht wordt tot ‘normaal’ of iets wat in de buurt komt van normaal. Het besluit om voor deze behandeling te kiezen was best lastig. De arts gaf ons veel duidelijke informatie over deze behandelmethode. Toen we deze doorgenomen hadden was onze beslissing heel duidelijk: dit is géén goed plan voor Daan, hij voldoet aan geen enkele ‘voorwaarde’: we kunnen hem nog prima verschonen, hij heeft geen pijn en we verwachten geen functionele verbetering (dat hij bijvoorbeeld beter zou kunnen gaan lopen of zo). Bovendien heeft de ingreep wel degelijk wat risico’s, daarnaast moeten we vooral in het begin erg vaak naar het ziekenhuis om de boel goed in te stellen, maar ook tijdens het gebruik moeten we een aantal keren per jaar terug om het reservoir te laten vullen en er is ook een duidelijke kans dat de pomp verstopt kan gaan zitten wat zorgt voor een situatie waarin je acuut contact op moet nemen met het ziekenhuis. Toen hebben we een gesprek gevoerd met die arts en uiteindelijk besloten om het wèl te doen. En eigenlijk is de enige reden dat we hiervoor gekozen hebben omdat de arts ons heeft kunnen overtuigen dat dit voor Daan z’n welzijn een goede behandeling is. En daar gaat het uiteindelijk toch om! Dat laatste klinkt heel eenvoudig, natuurlijk gaat het daar om! Maar ja, hoe kom je tot de overtuiging dat een bepaalde behandeling goed is voor Daan. Uiteindelijk zal hij hiervoor ook een heleboel minder leuke dingen meemaken (opname in het ziekenhuis, ruggenprik, bijvullen door de buikwand heen, en noem maar op). Gelukkig is het ons in dit geval goed gelukt om hier samen een weloverwogen beslissing in te nemen. We weten niet zeker of het de goede keuze is, maar we zijn er wel van overtuigd dat we op dit moment, met de informatie die we nu hebben, én het gevoel wat we er nu bij hebben, dat we daarmee voor dit moment de juiste keuze gemaakt hebben. Dus nu is het wel spannend wat deze beslissing ons, en vooral Daan, zal brengen. De planning is dat we in de winter een ‘proefbehandeling’ krijgen en als deze positief is zullen we in de eerste helft van volgend jaar de definitieve ingreep krijgen. Ik ben erg benieuwd! |
Nr. 19 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Wens stichtingen Na mijn vorige nieuwsbrief kreeg ik een reaktie van één van de lezers over een wensstichting voor gehandicapte kinderen. Voor mij nog onbekend terrein, maar misschien toch leuk om onderstaande websites eens te bezoeken: Wensstichting de Oppepper Ken je iemand met een chronische ziekte (ziekte of beperking die niet binnen 6 maanden te genezen is) die woont in en tussen Amsterdam, Hilversum, Utrecht, dan kun je hier een wens indienen (hun uitgangspunt is: elk mens heeft een wens!). Tip: bij de Libelle wedstrijd 'Sterren 2008' kun je, vanaf 8 september, stemmen voor de oprichtster van deze stichting, klik hier Stichting Shamajo Hier kun je een persoonlijke wens indienen voor kinderen en volwassenen met een (meervoudige) handicap. Ook organiseren ze evenementen voor deze doelgroep! Stichting de regenboogboom Hier kun je een droomdekentje laten maken voor kinderen die een chronische -of levensbedreigende ziekte hebben, een trauma of een handicap. Persoonlijk heb ik geen ervaringen met deze stichtingen, maar ze spreken me wel aan! Stage op een reguliere basisschool Onze Daan is dol op aandacht en actie. Hij is dan zelf wel ernstig beperkt in zijn mogelijkheden, maar dat wil niet zeggen dat hij de hele dag maar stil en rustig in een stoel wil zitten. Hij vindt het leuk als er veel om hem heen gebeurt, als er mensen spontaan naar hem toekomen, kortom; als er wat te beleven valt. Nu gaat hij alweer drie jaar naar een orthopedisch kinderdagcentrum waar ze hem prima stimuleren en vermaken. De eerste twee jaar zat hij in een combinatieklas van 'kindjes zoals hij' en 'kindjes die wel konden lopen' maar die juist heel veel structuur en rust nodig hebben. Voor Daan was dit een prima combinatie, want dat betekende dat er altijd wel iets te beleven viel. En voor die andere kindjes was het juist lekker dat er ook heel rustige kindjes in de groep zaten. Kortom: ideaal. Vorig jaar zijn deze ‘lopende kindjes’ naar een nieuwe groep op de brede school gegaan. Voor deze kinderen een prima plek, alleen voor Daan werd het nu wel erg rustig in de groep. Gelukkig zagen de leidsters dit ook en voor Daan werd op proef een ‘meekijk-middag’ geregeld op de brede school zodat hij in elk geval nog één middag in de week actie om hem heen had. Daan vond het leuk, het ging goed in de groep, dus prima oplossing. Echter… dit was maar een tijdelijke situatie en aan het einde van vorig schooljaar werd dit stopgezet dus was het voor Daan weer erg rustig. Gelukkig was iedereen het er over eens dat Daan wel graag wat meer uitdaging en actie wil hebben dus er werd weer gezocht naar een nieuwe oplossing en het voorstel waar ze toen mee kwamen, daar ben ik zelf erg enthousiast over! We gaan nu proberen of het te realiseren is om Daan één ochtend per week ‘stage te laten lopen’ op de reguliere basisschool in onze woonplaats, dezelfde school als waar Lotte naar toe gaat. De directeur ‘staat er voor open’, de begeleiding vanuit het OPD van Daan is super en morgen hebben we een gesprek met de leerkrachten van groep 1/2 en de Intern Begeleider. Persoonlijk verwacht ik dat we hier wel uitkomen, erg leuk! Praktisch willen we gaan proberen om Daan op de woensdag-ochtend mee te laten draaien in de groep. We gaan het langzaam opbouwen en hopen op redelijk korte termijn op te kunnen bouwen naar een hele ochtend. Er gaat dan één-op-één begeleiding mee vanuit het OPD. Deze begeleidster zorgt dus ook voor het eten geven, luier verschonen, boertje laten, enz. Daarnaast is ze ‘onderwijs bevoegd’, dus kan ze ook samen met een groepje kinderen en Daan een activiteit doen. Naast de hierboven geschreven doelen voor Daan heeft dit nog een heleboel extra voordelen.: De kinderen van de school krijgen op deze manier namelijk de kans om Daan veel beter te leren kennen. Ik hoop dat ze straks ook gaan zien dat Daan een heleboel dingen ‘wél’ kan. Nu zien ze alleen maar ‘een jongetje dat niet kan lopen, niet kan praten en altijd een slabber in z’n mond heeft’. Straks hoop ik dat ze zeggen, ‘ja, maar hij kan wel een boekje lezen op de computer’ en ‘als je gaat niezen moet hij lachen’. Voor ons gezin is dit een hele fijne mogelijkheid om ‘beter te integreren in de buurt’. Niet dat het nu niet goed is, maar een gehandicapt kindje zoals Daan is toch ‘vreemd’, zowel voor de kinderen als voor de ouders. Ook voor Lotte is het fijn als de andere kindjes straks beter bekend zijn met Daan. Ze leren dan beter ‘haar wereld’ kennen en vinden het ook niet meer zo spannend om Daan tegen te komen als ze bij ons thuis komen spelen. Verder is het heerlijk dat Daan dan een dag niet met de taxi mee hoeft. Ik kan hem dan gewoon te voet mee naar school brengen en ook weer ophalen. Heerlijk buiten wandelen en in vijf minuutjes op school. Wat een verademing nadat hij al drie jaar lang twee uur per dag in de taxi zit!! Dus… ik heb er zin in! |
Nr. 20 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Verschillende gebaren systemen Tijdens een informatiebijeenkomst over taal- spraak stoornissen kwam ik tot de ontdekking dat er naast de Nederlandse gebarentaal (voor doven) en de weerklank gebaren (zoals op onze DVD’s) er nog een derde gebarentaal (of gebarensysteem) gebruikt wordt in Nederland. Dit is namelijk ‘Nederlands ondersteund met gebaren’. Het is mij nog steeds niet helemaal duidelijk wat nu precies de verschillen zijn tussen de Weerklank gebaren en Nederlands ondersteund met gebaren maar er zijn dus wel degelijk verschillen. Volgens mij wordt ‘Nederlands ondersteund met gebaren’ vooral gebruikt bij kinderen die als belangrijkste probleem hun ‘taal/spraak stoornis hebben’ terwijl de weerklank gebaren gebruikt worden bij kinderen waarbij de problemen met taal en spraak één van de problemen is naast hun andere beperkingen. Maar goed, ik heb me er niet echt in verdiept, mocht je er meer over willen lezen kijk dan bij het ‘Nederlands Gebarencentrum’ en dan met name het onderdeel ‘Gebarentalen en gebarensystemen’ wat in 2004 gepubliceerd is. Inmiddels heb ik ook een DVD ontdekt waarop kinderliedjes staan met bovengenoemde gebarentalen. Het gaat om één DVD waarop 18 kinderliedjes staan, zowel in de Nederlandse gebarentaal als in Nederlands met gebaren (en ook nog met picto’s). Deze is te koop bij Viataal. Het is een DVD waarop de liedjes op een eenvoudige wijze vertoond worden, dus zonder clown of leuke dingen. De kinderen worden ook niet uitgenodigd om mee te doen. Wel zijn de gebaren heel duidelijk te zien. Nieuwe keuze Daan leert dingen door ze heel vaak te doen, en met ‘heel vaak’ bedoel ik dan ook echt heel, heel vaak. Zo heeft hij geleerd om een schakelaar te bedienen. Toen we ontdekten dat er schakelaars te koop waren die door Daan te bedienen waren was dat voor ons een ontdekking. Een schakelaar die zo weinig druk nodig heeft dat hij het al doet als je hem alleen maar aanraakt, al is het maar met je pink. Eerst kochten we één speeltje wat hij met de schakelaar kon bedienen. Later hebben we zelf een aantal speeltjes aangepast zodat hij ze met de schakelaar kon bedienen. Daarna kwam de computer en dat allemaal heeft hij geleerd door het heel, heel vaak te doen. En dat ging heel goed. Dit was tenslotte iets wat hij zelfstandig kon doen en wat hij leuk vond om te doen. Het was echt ‘actiereactie’ op een leuke manier. Als hij iets deed (op de knop drukken) gebeurde er meteen iets wat hij heel leuk vond (zowel met beeld als geluid). Hij oefende dit echt elke dag en dat een aantal jaren lang. En nu kan hij dat dus. Hij gebruikt het zelfs functioneel als communicatie tussen school en thuis. Door op de knop te drukken ‘vertelt’ hij op school wat hij thuis gedaan heeft en andersom. Helemaal fantastisch! Met dit gegeven in mijn achterhoofd ben ik de laatste tijd vaak bezig: Daan kan dingen leren door ze vaak te doen, vaak te herhalen en liefst met korte tussenpozen. Er is nog heel veel wat we Daan zouden willen leren, of waarvan we op z’n minst willen proberen of het iets is voor Daan. Of hij het kan leren en of het voor hem leuk is om het te leren. Of het hem iets oplevert. Maar ja, je kunt niet alles heel vaak oefenen op één dag en ook niet in één week. Want als je te veel tegelijk en door elkaar heen gaat oefenen dan kan hij het niet meer volgen. Dus moet je keuzes maken. Ik moet voor Daan kiezen wat hij graag zou willen leren (pfffft, dat valt niet mee). Maar goed, als ik niets kies kan hij ook niets leren. Dus… heb ik een keuze gemaakt. Communicatie, dat is waar we nu voor gaan. Hoe kunnen we Daan meer invloed laten uitoefenen op z’n omgeving. Tijdens de logopedie op school zijn we al lang bezig met twee schakelaars. De ene is gekoppeld aan de computer waardoor Daan kan ‘bladeren door een aantal foto’s van speeltjes’. De andere knop zegt ‘Ja, Die!’ als je er op drukt. Hij kan op deze manier dus zelf één voor één de foto’s van speeltjes bekijken en als er één voorbij komt waar hij op dat moment mee wil spelen drukt hij op de ‘Ja, Die!’-knop. Dan pakt de logopediste dit speeltje uit de bak en mag hij daar even mee spelen (samen met haar). Ditzelfde doen we thuis al een jaar met een PGB-er die elke week bij Daan komt om dit te oefenen. En nu is dit dus ook ‘mijn keuze’ voor Daan. Ten eerste vindt Daan het heel leuk om te doen en ik denk dat Daan inmiddels ook zo ver is dat hij het echt kan gaan snappen. Hij is motorisch zo ver dat hij gericht op één van beide schakelaars kan drukken (voorheen kwam hij nog regelmatig ‘per ongeluk’ de rechter schakelaar tegen als hij de linker in wilde drukken). Zijn hoofdbalans is voldoende om goed naar het scherm te kunnen kijken en zijn concentratievermogen lijkt ook voldoende, niet altijd, Daan heeft door zijn epilepsie last van ‘aandachtsschommelingen’, maar vaak wel. Dus nu zit ik elke dag samen met Daan een half uurtje achter de computer. We zijn dan heel gezellig samen aan het spelen. Het is heel leuk om te doen (ook goed tegen mijn schuldgevoel waar ik in één van de vorige nieuwsbrieven over schreef) en goed voor Daan omdat deze oefening nu echt elke dag terugkomt. Ik ben benieuwd wat het op gaat leveren! |
Nr. 21 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Reacties uit vorige niewsbrief Van Eef kreeg ik een tip voor een website waar ze aangepaste computermaterialen verkopen: www.backshop.nl (b.v. waterdicht toetsenbord, muis met extra grote bal, voetmuis enz.) Van Cindy kreeg ik een erg verhelderend document opgestuurd met 'de 10 meest gestelde vragen over de weerklank gebaren'. Zij legde me ook uit dat de gebaren van de weerklank soms vereenvoudigd zijn zodat ze minder goede motoriek vereisen, soms zijn gebaren samengevoegd (b.v. één gebaar voor toetje, dus geen speciaal gebaar voor vla, yoghurt e.d.), en soms zijn gebaren aangepast omdat ze te veel lijken op een ander gebaar wat er niets mee te maken heeft. Er zijn dus nog best veel gebaren die hetzelfde zijn, maar ook veel gebaren dus niet. Als je interesse hebt in het genoemde document, dan hoor ik het graag! (mail) Stage op reguliere basisschool Na de herfstvakantie is Daan gestart met 'stage' te lopen op de reguliere basisschool van ons dochtertje Lotte. Hij gaat er elke woensdagochtend naar toe. We zijn begonnen met anderhalf uur en deze week gaat hij voor het eerst de afgesproken drie uur. Het gaat echt heel goed. De kinderen reageren erg leuk, ze vonden het leuk spannend dat Daan zou komen en na drie weken was het al 'gewoon'. Nu komen ze steeds kijken wat Daan nu weer voor leuk speeltje op zijn blad heeft staan en ze beginnen ook vragen te stellen (wat eet hij, waarom heeft hij van die beugels aan, enz.). De ouders reageerden ook erg positief, ze zeggen zelfs dat het voor hun kinderen misschien nog wel beter is dan voor Daan. En het belangrijkste natuurlijk: voor Daan is het ook goed. Hij doet mee in de kring door (vooraf afgesproken) antwoorden te geven via de schakelaar. Dat vinden de andere kinderen overigens machtig interessant, Daan 'praat' via een knop! Daarna hebben ze gymles en daar wordt Daan meegenomen in de groep, de ene keer 'danst' hij mee in z'n rolstoel, de andere keer ligt hij op de mat midden tussen de kinderen. Meestal is het wel nodig dat hij even mag liggen en soms heeft hij dan ook niet zoveel aandacht voor de kinderen. Uiteindelijk is het nivo natuurlijk veel te hoog, dus het blijft niet altijd boeiend en er gebeurt ook wel erg veel op zo'n ochtend. Daarna gaat hij mee in de kring en eet zijn fruithap. Er wordt dan een boekje voorgelezen wat Daan weer erg leuk vindt om naar te luisteren. Dus al met al het is een prachtige invulling van de ochtend. Grote mensen speelgoed Op internet liep ik toevallig tegen een 'gadget' aan voor 'grote mensen' waarvan ik dacht: dat is wel iets voor Daan. Het gaat om 'Rock Beat Drumsticks'. Dat zijn drumstokjes waar een lichtje in zit en verschillende geluiden. Als je met de stokjes 'trommelt' komt er een geluid uit en gaat het lampje in de punt even branden. De stokjes zijn door Daan zelfstandig vast te pakken, op te tillen en weer neer te laten komen op zijn blad. Elke keer als ze het blad raken komt er geluid uit en dat motiveert Daan voldoende om het opnieuw te proberen. De stokjes moeten voor Daan wel met een touwtje vastgemaakt worden anders raakt hij ze steeds kwijt. Een nieuwe auto! Onze Daan is inmiddels zeven jaar oud en wij vervoeren hem nog steeds gewoon in een kinderstoeltje in de auto. Wel een speciaal aangepast autostoeltje wat naar buiten gedraaid kan worden zodat we zelf met een rechte rug kunnen bukken als we hem erin zetten. Dat tillen van Daan lukt hierdoor nog wel maar die rolstoel is inmiddels echt een probleem geworden. Eén keer heb ik al m'n elleboog ver overstrekt toen ik hem achter in de auto tilde waardoor ik daarna weken lang helemaal niet meer kon tillen en twee keer per week naar de fysiotherapeut mocht... Sinds die tijd probeer ik het tillen van de rolstoel altijd met twee personen te doen, ik spreek tegenwoordig zelfs complete vreemden aan of ze even willen helpen. Dat is natuurlijk heel verstandig, maar uiteindelijk was dat wel voor mij de bekende druppel die ervoor gezorgd heeft dat we zijn gaan uitkijken naar een nieuwe auto. Eéntje waar Daan met z'n rolstoel zo achterin gereden kan worden. We zijn op internet gaan zoeken, een bezoek gebracht aan een 'ombouwbedrijf' en we waren er uit: We wilden een 'kleine variant', eigenlijk een grote gezinsauto die omgebouwd wordt zodat er een rolstoel in kan. De bodem wordt dan verlaagd, er wordt een 'knielsysteem' ingebouwd zodat je een korte oprijplaat krijgt en er worden twee kleine stoelen achterin geplaatst (schuin voor de rolstoel) waardoor we in totaal vijf personen kunnen vervoeren. Toen wilde de gemeente twee offertes hebben en gingen we bij een ander 'ombouwbedrijf' kijken. Dit was een echt 'busjesbedrijf' die ook de eerder genoemde 'kleine varianten' kon ombouwen. Ik ging daar naar toe met de insteek: zet maar een offerte op papier die ik dan aan de gemeente geef en verder wil ik geen tips. Maar je voelt hem waarschijnlijk al aankomen, die man begon de voordelen op te noemen van een busje (veel ruimte, Daan zit echt naast Lotte, er kan een verschoningsplank in, en de wijze opmerking: "niemand wil in eerste instantie een busje maar als ze er één hebben vragen ze zich af waarom ze dat nooit eerder gedaan hebben"). Ondertussen waren we zelf tot het inzicht gekomen dat zo'n 'kleinere variant' door het verlagen van de bodem geen trekhaak meer kan hebben. En we hadden net de afgelopen vakantie ontdekt hoe héérlijk het was om een aanhangwagentje mee te nemen waar alle grote spullen in kunnen (fietsen, fietskar, opblaasboot, speeltjesstandaard, enz.). Natuurlijk, dat was heerlijk, maar niet absoluut noodzakelijk. Dus eerst wilden we toch niet af van ons oorspronkelijke idee. Maar goed, toch maar een keer een proefrit gemaakt in een busje. Dat viel me niet echt mee. De voordelen bleven bestaan, maar m'n eerste rit in een busje voelde voor mij wel echt als een vrachtwagen. Niet zo zeer het rijden, sturen, parkeren. Maar meer het optrekken, schakelen en vooral de drempels... Maar goed, om een lang verhaal kort te maken. Uiteindelijk hebben we het nog een tijdje op ons in laten werken. Ik heb wat advies gevraagd aan ervaren ouders. We hebben geprobeerd om ons gevoel los te koppelen van ons verstand. En toen hebben we besloten dat vooral het gevoel ons tegenhield van een busje. Dat is ineens wel erg gehandicapt en ook wel super onhandig als ik gewoon (zonder kinderen) een boodschapje wil doen. Praktisch valt dat waarschijnlijk allemaal wel mee. We wonen niet in een stad met weinig parkeergelegenheid, thuis hebben we plaats genoeg voor de deur, we hebben een gehandicaptenparkeerkaart, dus kunnen gebruik maken van de ruimere parkeerplaatsen. Kortom: ons verstand heeft gewonnen. Gisteren hebben we een busje gekocht! Eéntje die al aangepast is, een ander merk met betere vering, meer vermogen en heerlijke stoelen. We krijgen hem deze week al 'op onze naam'. En ook dat is wel héél erg fijn. Nu we eenmaal besloten hebben wat het moet worden begin ik er ook echt naar uit te kijken. Ik zie het al helemaal voor me, heerlijk even een boodschapje doen met de kinderen. Geen getil en gesjouw meer, geen geprop met boodschappen naast de rolstoel. Lekker makkelijk en snel. Binnenkort ook maar weer eens naar oma uit Woerden, daar komen we ook veel te weinig... |
Nr. 22 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Tips voor het Internet Na mijn vorige nieuwsbrief heb ik de volgende tips gekregen van lezers: www.bestelvandaag.nl Van Mirjam kreeg ik de tip voor deze website. Hier verkopen ze prachtige balonnen met lampjes erin, leuke badlampjes en 'het Noorderlicht'. Mirjam heeft het Noorderlicht zelf aangeschaft en die bevalt haar heel goed, hij geeft een prachtige tekening op plafond of muur (echt een aanrader om te snoezelen)! www.kindenouder.nl Dit is een on-line boekwinkel die zich speciaal richt op 'bijzondere kinderen'. Ze hebben naast boeken ook andere materialen. Zwemmen Een zwembad is voor Daan eigenlijk altijd al iets leuks geweest. Al toen hij klein was vond hij het lekker om in warm water te drijven. Toen hij drie jaar was ging ik elke week mee naar de peuterrevalidatie om met hem te zwemmen. De fysiotherapeut gaf ons ideeën en tips hoe je met je kind in het water kunt bewegen. Eén van de favoriete houdingen van Daan (en dus van mij) is hem op z’n rug te laten drijven terwijl ik achter z’n hoofd sta en z’n hoofd en schouders ondersteun met m’n handen/armen. Daan kan dan helemaal vrij bewegen in het water en ik voorkom dat hij z’n hoofd zo draait dat er water in z’n gezicht komt. Daarmee heb ik ook ontdekt dat dit zo’n beetje de enige manier is waarop ik Daan echt helemaal kan laten ontspannen. Namelijk door hem in deze houding in het water te laten drijven, zacht liedjes te zingen en hem dan langzaam van links naar rechts te bewegen. Hij geeft zich daar helemaal aan over en z’n hele lijfje volgt dan de beweging waardoor z’n rug, armen en benen zichtbaar ontspannen. Als ik met Daan in een zwembad ben doe ik dit dus ook altijd even met hem. Op ‘school’ tijdens het wekelijks uurtje zwemmen, bij CenterParcs in het bubbelbad (liefst als de bubbels even uit staan) en zelfs in een groot zwembad. Hij vindt het nog steeds héérlijk. Vorig jaar organiseerde de BOSK een informatiedag over ‘bewegen’. Eén van de workshops die gegeven werd was ‘Watsu, een bewegingsvorm in warm water die gericht is op ontspanning maar waarbij ook het hele lichaam gerekt en gestrekt wordt. Daar ben ik naar toe geweest en ik heb daar een ‘watsu-sessie’ mogen ondergaan. Dit keer lag ik dus in het water en werd ik ontspannen door het water bewogen. Eén van de bewegingen was de beweging die ik hierboven beschreef en ik heb daar ervaren dat er nog veel meer bewegingen mogelijk zijn die op eenzelfde ontspannen manier ondergaan kunnen worden. Ik was echt heel enthousiast en dacht: “Dit is echt iets voor Daan”. Vorige maand heeft Daan zelf een watsu-ervaring gehad en het was precies wat ik verwachte: hij ontspande helemaal! De fysiotherapeute die de watsu gaf vond het ook geweldig om te zien hoe goed hij zich ontspande. Hij gaf zich echt helemaal aan haar over en ze kon bijna alle bewegingen met hem doen. En dat terwijl hij haar helemaal niet kende, in een vreemde omgeving was en de sessie bijna een uur duurde. Echt geweldig! Ik ben zo enthousiast geworden dat ik komend weekend zelf de cursus Watsu Basic ga volgen. Daar leer ik de basisprincipes en bewegingen die ik dan later zelf bij Daan kan gaan toepassen in het zwembad. Ik heb er zin in! |
Nr. 23 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Terugkoppeling Watsu Op verzoek van een aantal lezers even een terugkoppeling op de Watsu cursus waarover ik in mijn vorige nieuwsbrief schreef: De cursus watsu basic was echt een succes! Het was een heel praktisch weekend, we hebben zowel op zaterdag als op zondag twee keer drie uur in het water gewerkt. Daarbij waren we om de beurt de ‘ontvanger’ en de ‘gever’. Op deze manier was het heel fijn om zelf te ervaren wat een bepaalde beweging voor effect heeft en ook wat wel en wat juist niet prettig is in een bepaalde houding. Het viel mij mee dat we al meteen zoveel verschillende bewegingen geleerd hebben. We leerden echt een complete watsu-sessie te geven waarbij een goede opbouw zit in de bewegingen en ook de overgangen van de ene naar de andere beweging leerden we om die vloeiend te doen. Inmiddels heb ik al zes keer een watsu-sessie aan Daan gegeven en ik vind het heerlijk! Het is echt heel fijn om samen met mijn eigen kind in warm water te ‘spelen’ waarbij ik hem goed en veilig ondersteun. We zijn lekker dicht bij elkaar en ik heb een heleboel verschillende mogelijkheden om hem door het water te bewegen. Ik heb al geleerd welke bewegingen Daan leuk vindt (lachen), bij welke bewegingen hij zich vrij voelt (trappelen) en welke hij saai vindt (dan gaat hij proberen mijn gezicht te pakken). Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat het me de eerste keer nog niet meeviel met Daan. Tijdens de cursus leer je te oefenen met lekker ontspannen lichamen. Mensen die de ogen sluiten en zich heerlijk overgeven aan de bewegingen. Dat is bij Daan natuurlijk wel anders. Hij is actief, kijkt om zich heen, schrikt van water in z’n gezicht en bij onbekende bewegingen reageert hij met spanning in z’n lijf. En dan mag ik nog niet klagen want onze Daan houdt van water en het liggen op z’n rug vindt hij geen enkel probleem, dat accepteert hij volledig. Al met al ben ik dus erg blij dat ik de cursus gedaan heb. Ik heb echt een nieuwe manier geleerd om fijn met Daan bezig te zijn in het water. En daarnaast is het ook nog eens een manier waarbij Daan bewegingen maakt die goed voor hem zijn. En dit is veel leuker om te doen dan echt ‘oefenen op het droge’. Op Maat Software Zoals hierboven al beschreven staat biedt op maat software mogelijkheden voor ‘éénknops-spelletjes’ op de computer. Ik heb me op mijn website beperkt tot het digitaal verhaal zoals dat bij ‘Op maat’ heet. Met de schakelaar (of muisknop) ga je dan steeds naar het volgende plaatje en geluid. Dit is echter niet alles waar de software voor geschikt is. Op maat biedt namelijk nog veel meer mogelijkheden. Eigenlijk is de software ontwikkeld voor scholen en dagcentra die hun kinderen willen stimuleren via de computer. De bedoeling van de makers van ‘Op maat’ is om van elke bijzondere gebeurtenis een ‘vulling binnen Op maat’ te maken. Dus als de groep naar de kinderboerderij gaat, of als zwarte piet langskomt. Maar ook een nieuw liedje uit de muziektherapie of de geluiden van muziekinstrumenten, alles kan omgezet worden naar een ‘oefening’ binnen op maat. De begeleiders (of ouders of vrijwilligers) maken dan een aantal foto’s en zetten die op de computer. Binnen ‘op maat’ kun je daar dan geluiden bij opnemen en je kunt de foto’s weer koppelen aan b.v. picto’s of tekeningen. Met één set gegevens (b.v. een uitje naar de kermis) kunnen dan heel eenvoudig meerdere vullingen gemaakt worden. Zo kun je de kinderen b.v. steeds ‘dezelfde plaatjes’ bij elkaar laten zoeken. Of een picto laten koppelen aan een foto, enzovoort. Per kind kan het niveau ingesteld worden, daar hoeft de vulling niet voor aangepast te worden. Zo werkt het ene kind met één knop (scanning) en kan een ander kind gewoon de muis gebruiken. Ook kun je instellen dat het ene kind wel een beloning krijgt (filmpje, geluid o.i.d.) terwijl het andere kind daar juist van kan schrikken. Persoonlijk heb ik niet echt uitgezocht wat de mogelijkheden allemaal zijn. Onze Daan houdt het voorlopig nog even op het ‘digitaal verhaal’. Maar ik wilde het jullie toch niet onthouden. Deze software is helemaal gratis, je kunt al direct gebruik maken van vullingen die anderen gemaakt hebben. En als je zelf iets maakt kun je dat weer beschikbaar stellen voor anderen. Zo kan iedereen elkaar helpen! Fietsen met Daan Het blijft een onderwerp wat steeds terugkomt in ons leven. Hoe kunnen we gewoon blijven fietsen met onze Daan? Ik heb er al diverse keren over geschreven in m’n nieuwsbrief. Tot nu toe is het elke keer gelukt om een goede oplossing te vinden en nu zijn we weer zover dat er iets moet veranderen. Daan past nog wel in de fietskar die we hebben, maar hij wordt te zwaar om hem er in en uit te tillen. Ik moet echt te ver voorover buigen en dat is met Daan z’n 17 kilo toch echt niet goed meer voor mijn rug. Vorig jaar speelde dat ook al maar toen heb ik het nog gered door wat vaker om hulp te vragen. Nu merkte ik dat ik het fietsen ging mijden. Korte afstanden doe ik dan maar te voet en als dat niet lukt pak ik de auto. Maar… dat begin ik nu vervelend te vinden. Het weer wordt te goed, de auto is voor korte afstanden veel te warm en ik fiets zo graag! Nadat ik me op diverse manieren georiënteerd heb op fietsmogelijkheden ben ik tot de conclusie gekomen dat Daan in z’n eigen rolstoel vervoerd moet worden. Hij vindt het absoluut niet prettig meer om achterover te ‘liggen’ in een kuipje en hij heeft echt heel specifieke rompondersteuning nodig om rechtop te kunnen zitten. Bovendien heeft hij zijn rolstoel ook nodig als we stoppen met fietsen (in de winkel, op visite, in de speeltuin, enz.). Dus dat is helder. Ik had al eens geïnformeerd naar de mogelijkheden van een trekstang aan de fiets waar de rolstoel aan vastgemaakt kan worden. Die mogelijkheid bestaat, alleen heb ik er zelf helemaal geen vertrouwen in. Onze Daan z’n rolstoel is erg smal en mijn ervaring is dat hij heel snel nijgt naar omvallen. Zeker als ik wat sneller ga (hardloop of skate) en er is een oneffenheid in het wegdek. Technisch gezien zou een trekstang dus wel een oplossing zijn maar het geeft me geen goed gevoel. Een andere mogelijkheid is een rolstoelfiets waar de eigen rolstoel voor op gemonteerd kan worden. Vandaag ben ik gaan kijken naar een mogelijke fiets en dat ziet er prima uit. De fiets heeft een soort ‘oprijplaten’ aan de voorkant waar de rolstoel eenvoudig op gereden kan worden en vervolgens met drie spanbanden vastgezet wordt. Het is een fiets met voor twee wielen en achter één wiel. De voorste twee wielen zwenken mee in de bochten waardoor de draaicirkel heel acceptabel is. De fiets is leverbaar met trapondersteuning en dat zal wel nodig zijn, want met de fietskar en Daan achter mijn huidige fiets kom ik ook nauwelijks boven de 12 km/uur uit… Praktisch zal ik nog een aantal dingen op moeten lossen. Denk aan een regencape of zo, want in de fietskar zat Daan altijd droog en dat is bij zo’n rolstoelfiets niet zo. Ook gooit Daan z’n bril regelmatig af als we aan het fietsen zijn (als het te lang duurt, als we stil staan of als hij niet lekker zit). In de fietskar blijft de bril op de bodem van de kar liggen, bij zo’n rolstoelfiets valt hij gewoon op de grond. Ook wil ik graag z’n gezicht kunnen zien, in de fietskar kan ik hem zien als ik omkijk, bij een rolstoelfiets kan ik wel z’n houding zien, maar z’n gezicht zegt toch vaak nog wat meer… Maar goed, dit zijn allemaal uitdagingen waar ik wel ideeën over heb, daar kom ik wel uit. Alleen nu heb ik nog één probleem: ik wil namelijk de fiets mee kunnen nemen in onze rolstoelbus. En het is nog maar de vraag of dat gaat lukken. De fiets die ik gezien heb kan wel geleverd worden met een ‘deelbaar frame’, maar dan nog is het de vraag of het gaat passen. Bovendien kost een deelbaar frame maar liefst 800 euro meer! Maar goed, ik heb geleerd om alles stapje-voor-stapje te doen. Eerst maar eens kijken of het past. Aanstaande maandag komt de leverancier naar ons toe met zo’n fiets met deelbaar frame. Daarna zien we weer verder! |
Nr. 24 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Interessante links De laatste tijd heb ik onder andere de volgende links toegevoegd aan 'mijn favorieten'. Misschien zitten er ook interessante voor jullie tussen: • Doekjes: Website met 'doekjes voor gehandicapte kinderen' met onder andere: slabbers, zakdoeken, polsdoekjes, ballonhoezen, voetjes, enz. • Goed-speelgoed: Webwinkel met onder andere veel speelgoed van Vtech (wat met weinig spierkracht te bedienen is) en veel luisterboeken. • Terre: Website over Terre, een meisje met het Rett Syndroom. De tekst 'Welkom in Holland' op de homepage sprak me heel sterk aan! • Mijnmaatje: Webwinkel voor kinderen met een lichamelijke beperking. Onder andere speciale jassen, voetenzakken, sloffen, knoeidoekjes, enz. Nieuwe dingen De laatste tijd staat bij Daan alles in het teken van ‘nieuwe dingen’. Allemaal leuke dingen, dus dit wordt een positief verhaaltje… Het begon vorig jaar met de nieuwe rolstoelbus. Deze bevalt nog steeds prima en we zijn er nu helemaal blij mee omdat we nu de rolstoelfiets hebben gekregen waar ik in mijn vorige nieuwsbrief over schreef!! Dus een fiets met voor twee wielen en een soort oprijplaat waar Daan met zijn eigen rolstoel op gereden wordt. Deze fiets is deelbaar in twee delen waardoor hij achter Daan in onze bus past! Ik ben zo blij met die nieuwe fiets, echt heerlijk om weer overal op de fiets naar toe te kunnen. De rolstoel is er ook heel makkelijk op vast te zetten dus Daan kan er ook makkelijk eventjes af (bijvoorbeeld als we Lotte ophalen bij een vriendinnetje of als we boodschappen gaan doen). Deze fiets is wel zo breed dat we ons fietsenhokje wat aan hebben moeten passen. We hebben de zijwand eruit gehaald en er een hele mooi schuifwand voor in de plaats gehangen. Ook nog een nieuw paadje naar deze schuifdeur toe. Dus ook dat is allemaal nieuw. In de tussentijd hebben we onze hele tuin ‘verbouwd’. Nadat de verbouwing van ons huis vorig jaar af was hadden we geen tijd en energie meer over voor de tuin, dus dat hebben we dit voorjaar opgepakt. We hebben het groots aangepakt (met graafmachine en al) waardoor de tuin echt helemaal nieuw is. En… helemaal rolstoeltoegankelijk. Dus met brede paden, vlakke bruggetjes, en een brede ‘oprijlaan’ tot aan de voordeur. We kunnen nu zelfs met de bus bij de voordeur komen. Ergens tussendoor zijn we bij de orthoptist geweest om Daan z’n ogen te laten testen. Conclusie: hij had nieuwe glazen nodig . Bovendien was z’n montuur inmiddels ook weer aan vervanging toe (ondanks dat hij nog maar een half jaar oud was, maar er had iemand bovenop gestaan en daar kan een montuur, hoe stevig ook, toch echt niet goed tegen). Dus Daan kreeg een nieuwe bril. Om te voorkomen dat deze nieuwe bril ook maar zo’n korte levensduur zou hebben ben ik op zoek gegaan naar een goed brilkoordje. Geen enkele opticiën bij ons in de buurt had iets wat wij wilden hebben. Toen kwamen we bij de Cliniclowns Theatertoer twee kinderen tegen die wel een fantastisch mooi koordje hadden en die dat gewoon bij de opticiën gekocht hadden. Dat gaf mij net dat extra duwtje in de rug om toch nog eens naar onze eigen opticiën te gaan en die bleek een prachtige folder ‘in de kast’ te hebben liggen waar prima koordjes in stonden. Het koordje dat we nu hebben is van neopreen en zit aan de achterkant van z’n pootjes geschoven. Het werkt echt fantastisch! Om het gevoel van ‘alles nieuw’ nog maar eens te versterken kwam één van onze PGB-ers vorige maand met de vraag of we misschien nog een mooie bedbox wilden hebben. Deze mocht weg van het dagcentrum waar zij werkt. We waren meteen enthousiast maar wilden hem eigenlijk niet op Daan z’n kamer hebben omdat de kast dan weg moet. Voor de woonkamer is hij ook echt te groot. Toen bedachten we ineens dat hij wel in het tuinhuisje past. Mooi onder de overstek, dus een prima droge plek. En voor Daan helemaal geweldig, want nu heeft hij buiten ook een plek waar hij heerlijk liggend kan spelen. Hij krijgt dan frisse lucht, hoort de geluiden van de natuur en van ons! En wij kunnen hem makkelijk zien liggen. Echt ideaal. (En Lotte vindt het ook een fantastische speelplek, samen met haar vriendinnetjes). Dit alles samen met het nieuwe speelgoed van de speel-o-theek en het speelgoed dat ik zelf gemaakt heb geeft mij wel een heel ‘nieuw gevoel’… |
Nr. 25 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Peer en Jolanda nu ook bij 'Op maat' In mijn vorige nieuwsbrieven heb ik al een paar keer wat geschreven over 'Op Maat Software'. Ik ben nog steeds enthousiast over deze software. Met name ook omdat er steeds nieuwe 'vullingen' op de site komen zodat ik voor Daan steeds iets nieuws kan downloaden. Afgelopen weken heb ik zelf ook 'vullingen' op de site van 'Op Maat' gezet. Ik heb namelijk een setje van 'normale gebruiksvoorwerpen' gemaakt waarbij ik steeds het woord noem en ook even in het kort iets leuks vertel over dat voorwerp (met leuke geluiden erbij zodat Daan het boeiend vindt om mee te spelen). Ook staan er een paar liedjes op die Lotte en ik voor Daan gezongen hebben (ondersteund met onze xylofoon). En als laatste heb ik zes liedjes van Peer en Jolanda toegevoegd met de bijbehorende picto's erbij, zoals ze ook op de CD-Rom staan. Op deze manier kunnen andere mensen, scholen en instellingen ook gebruik maken van de spelletjes die ik voor Daan gemaakt heb... Om deze en andere vullingen te bekijken (preview), klik hier Onmogelijke keuzes Daan z’n spierspanning neemt toe, of tenminste, de gevolgen van deze zeer hoge spierspanning (door zijn spasme) beginnen nu steeds meer zichtbaar te worden. Vooral bij z’n benen is de spanning zo hoog dat hij ze bijna niet meer kan strekken. In de statafel lukt het nog net, heel langzaam zetten we hem dan rechtop terwijl hij naar de tv of de computer kijkt. Dat laatste is nodig om hem te laten ontspannen, anders lukt het dus echt niet meer. Maar het grootste probleem dat we voorzien is dat Daan op een gegeven moment niet meer kan zitten. Want als z'n heupen gebogen zijn kunnen z'n benen al lang niet meer gestrekt worden, dan halen ze nog net de 90 graden. Als de spanning toe blijft nemen zal hij niet meer kunnen zitten en dat is dus wat we willen voorkomen. Begin vorig jaar hebben we samen met de specialisten uit het VU medisch centrum in Amsterdam besloten dat een Baclofen-pomp een mogelijke oplossing zou zijn voor Daan (zie ook de nieuwsbrief van juni 2008). De neuroloog adviseerde ons toen om dit wel te gaan onderzoeken maar er niet al te veel haast mee te maken vanwege de mogelijke risico’s bij zo’n behandeling. Vorige maand hebben we de proefbehandeling gehad. Dat betekent dat er bij Daan een dosis Baclofen rechtstreeks in z’n ruggenmerg is ingespoten. Dit heeft uitgewezen dat deze behandeling inderdaad zou kunnen werken bij Daan. Op 1 december gaan we terug naar het VU voor een gesprek met de revalidatiearts over de vervolgstappen. Volgens mij gaan ze ons nogmaals vragen een beslissing te nemen of we dit wel echt willen. En daar hebben we het weer. Het gevoel dat je geen keuze hebt en toch moet kiezen. Waar hebben we dat ook alweer eerder meegemaakt? Bij de bevalling van Daan! Hij lag in een stuit en we mochten ‘kiezen’ voor een vaginale bevalling (waarbij ze meteen een keizersnede zouden doen als er iets mis dreigde te gaan) of meteen een keizersnede. Toen hebben we gekozen voor het eerste met het bekende resultaat: het ging mis. Daan liep een zware hersenbeschadiging op. Nu mogen we dus weer kiezen. Willen we die Baclofen-pomp? Die mogelijk een heleboel problemen van te toekomst weet te voorkomen? Die er voor zorgt dat we geen spieren door hoeven te snijden, dat Daan kan blijven zitten en staan, dat Daan zich lekkerder in z’n vel zal voelen, dat die hoge spanning minder wordt. Of willen we geen Baclofen-pomp? Omdat we al vaker meegemaakt hebben dat wij toevallig bij de paar procent horen waarbij het mis gaat, waarbij de complicaties niet te overzien zijn. De revalidatiearts zegt dat ‘geen beslissingen nemen’, dus niet ingrijpen, het ergste is wat je voor je kind kunt doen. Soms kan die hoge spierspanning zorgen voor zulke ernstige vergroeiingen dat je kind alleen nog maar in bed kan liggen, dat al z’n ingewanden klem komen zitten, dat hij uiteindelijk niet meer kan leven. Geen beslissing nemen, bij voorbaat niet ingrijpen, is dus niet goed. Maar of we op dit moment in moeten grijpen is dus niet zo duidelijk. Ook voor de artsen niet. En gelukkig (of niet) mogen wij kiezen… We gaan er nog maar een paar weken over nadenken en dan alle bedenkingen, alle verwachtingen, alle angsten, alles bespreken met de specialisten. Zodat we daarna een wijze beslissing kunnen nemen… |
Nr. 26 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Tips en vragen van lezers Links op Internet Naar aanleiding van mijn vorige nieuwsbrief heb ik de volgende twee tips gekregen, die ik toegevoegd heb aan de 'links' op mijn website: hetprikkeltje.com: Website met tips over spel en speelgoed voor Meervoudig Gehandicapte Kinderen. Er staan ook hele duidelijke beschrijvingen op van speelgoed dat je zelf kunt maken. Zelf heb ik er nog geen ervaring mee. pienenpolle.nl: Website met erg leuke kleding, slabbers en speelgoedjes. Allemaal speciaal voor (Meervoudig) Gehandicapte Kinderen. Ook hier heb ik zelf geen ervaring mee, maar degene die me de tip stuurde was dol-enthousiast! Engelse vertaling e-boek Eén van de lezers van de vorige nieuwsbrief vraagt het volgende: Heeft iemand het 'e-boek Speelgoed Maken voor Meervoudig Gehandicapten' of de website www.vinkennest.nl misschien vertaald in het Engels? Degene die deze vraag stelde wil namelijk vrijwilligerswerk gaan doen in een ontwikkelingsland en zou het heel leuk vinden om het e-boek of de tips van de website mee te nemen. De vraag is dus of iemand anders dit misschien ook al gedaan heeft, het zou zonde zijn als hetzelfde werk twee keer gedaan wordt. Dus bij deze de oproep: mocht je het e-boek of de site vertaald hebben in het Engels (of een andere taal), zou je me dit even willen laten weten via een mailtje? PowerPoint voor mcg-kinderen Marleen van der Duin vroeg aan mij tips voor het maken van een PowerPoint voor Ernstig Meervoudig Beperkte kinderen omdat ze dit voor haar studie Pedagogiek wil gaan maken in het kader van 'zelfstandig spel' voor deze kinderen. Na een intensieve uitwisseling van tips en ideeën heeft ze inmiddels de (eerste?) PowerPoint af en onze Daan vindt hem fantastisch. Ik heb een kort filmpje op YouTube gezet om een indruk te krijgen van deze PowerPoint. Van Marleen mag ik de PowerPoint verspreiden (tegen materiaal en verzendkosten), dus mocht je interesse hebben, laat maar weten via mail. Filmpje over Daan Ook staat op YouTube een filmpje dat ik gemaakt heb voor de basisschool van mijn dochtertje. Ze hadden daar als schoolthema 'mensen met een beperking' en ik ben met Daan alle klassen langs gegaan voor een interview. Als afsluiting van het interview heb ik een filmpje laten zien van wat Daan allemaal wél kan. Als je dit filmpje wilt zien, klik hier. Discussiegroep Vinkennest Aangepast Speelgoed Ook op verzoek van lezers heb ik bij google een discussiegroep gemaakt waarop iedereen eigen tips, ideeën en voorbeelden met elkaar kan uitwisselen over speelgoed. Dit kan speelgoed zijn dat je zelf gemaakt hebt, leuke tips die je kunt kopen, reacties op mijn speelgoed, enzovoort. Er zijn al een paar mensen actief, het zou leuk zijn als er meer mensen mee gaan doen! Klik hier om direct naar de discussiegroep te gaan. Baclofenpomp voor Daan In mijn vorige nieuwsbrief schreef ik over de onmogelijke keuzes die je steeds moet maken als ouders. We stonden toen net voor een heel belangrijke beslissing, namelijk of we een baclofenpomp zouden laten implanteren bij Daan om z'n hoge spierspanning onder controle te houden. Bij deze wil ik iedereen nog heel erg bedanken voor alle lieve reacties hierop. Inmiddels hebben we besloten dat we dit inderdaad gaan doen. Gisteren hebben we de laatste gesprekken gehad in het VU, dus nu is het wachten op een oproep. Nieuwe DVD Peerke en Jolanda We zijn van plan om een nieuwe DVD te gaan maken van 'Zingen met Peer en Jolanda'! De bedoeling was om al deze maand opnamen te maken, maar helaas gaat dat niet lukken vanwege onduidelijkheid in het werk van Rob (Clown Peer). Maar de plannen zijn er en we hebben er ook alletwee echt zin in. Het is nu dus alleen nog onduidelijk wanneer hij zal komen. Op de nieuwe DVD willen we gebruik gaan maken van 'Nederlands ondersteund met gebaren', dus niet meer de gebaren van 'de Weerklank'. De reden is dat er op dit moment heel veel dagcentra en scholen overstappen op deze gebaren. We gaan natuurlijk weer veel nieuwe liedjes opnemen en zelfs een aantal liedjes die helemaal door ons zelf gemaakt zijn. Ook willen we juist een aantal bekende liedjes van de eerste twee DVD's herhalen, maar dan met de nieuwe gebaren. Daarvoor willen we graag van jullie weten welke liedjes het leukste zijn, welke zijn het meest favoriet? Dus bij deze een oproep: Welke liedjes van DVD1 en DVD2 zijn het leukst? (klik op DVD1 of DVD2 voor een overzicht van de liedjes op die DVD). Mail je lijstje met leukste liedjes naar mij. Deze liedjes komen dan terug op de derde DVD! Klein wereldje In Daan z'n eerste levensjaar hebben we heel veel mee gemaakt. Onze wereld was toen heel klein, die bestond eigenlijk alleen uit ons gezin, de naaste familie en een paar hele goede vrienden. De hele buitenwereld werd buitengesloten, we hadden er geen interesse in, het raakte ons niet, alle energie was nodig voor ons zelf. Jaren later kon ik me nauwelijks nog voorstellen hoe dit was, hoe het voelde, hoe we het volgehouden hebben, en dergelijke. Het was voorbij, we dachten er niet meer aan terug. Een paar weken geleden kreeg Daan botox-injecties in z'n benen. Dat had Daan al een keer eerder gehad en helaas had het destijds niet het gewenste effect opgeleverd dus werd besloten om geen botox meer te doen bij Daan. Maar dingen veranderen, Daan z'n spierspanning bleef toenemen en in het proces van de implantatie van de baclofenpomp zat weinig tot geen vooruitgang. In overleg met de fysiotherapeut en onze revalidatiearts hebben we toen besloten dat er toch echt iets moest gebeuren met die hoge spanning, anders zouden de spieren van Daan zo kort worden dat de baclofenpomp helemaal geen zin meer zou hebben. In overleg met het VU werd besloten om dan toch nog maar een keer botox te geven. Zo gezegd, zo gedaan. Onze Daan doorstond de zes injecties in zijn spieren prima (dit keer zonder narcose), dus dat was goed. Maar... toen vond de behandelend arts dat botox zonder nabehandeling met gips geen enkele zin had. Na uitgebreid overleg hebben we dus besloten om Daan z'n beide benen een week na de botox gestrekt in het gips te laten zetten. Het gipsen ging prima, maar na een uur begon de ellende. Ik had wel problemen verwacht, want nachtspalken gebruiken we ook al tijden niet meer omdat hij dan niet meer sliep en als hij een uur in de statafel had gestaan met gestrekte benen huilde hij tegenwoordig altijd, maar ik had niet voorzien dat het zó erg zou worden. Ik zal hier niet in details treden, maar Daan huilde de hele dag en sliep helemaal niet meer. Hij sliep pas nadat we hem Diazepam gaven, en dan nog pas de tweede nacht. Diazepam kennen we wel omdat hij dit ook krijgt na een epileptische aanval, dit is een hele sterke spierverslapper. Maar helaas had dit weer tot gevolg dat Daan z'n mondmotoriek zo erg achteruit ging dat hij niet meer kon eten en drinken. Kortom: ons wereldje werd weer héél klein. Ik was de hele nacht wakker en bezig met Daan. Als pappa uit z'n werk kwam ging ik naar bed. Als pappa naar bed ging verhuisde ik naar de logeerkamer met de babyfoon en kon ik zo'n 10x per nacht eruit. Onze PGB-ers waren toevallig alle twee ziek, dus we waren weer aangewezen op vrienden en familie. Dit duurde één hele week en toen hebben we het gips eraf laten halen, het ging niet meer! Voor Daan niet en ook niet voor ons. En op dat soort momenten dan weet je het weer: hoe het voelde, dat eerste jaar van Daan z'n leven. Ineens kwamen de herinneringen weer boven. "O ja, zo deden we dat. En jemig, wat moet dat vermoeiend zijn geweest. Hoe hebben we dat toen in hemelsnaam een heel jaar vol gehouden. Nu zijn we al uitgeput na één week!". Het mooie van een mens is kennelijk dat je het aankunt als het moet. Als je geen keuze hebt, dan lukt het ook. Nu hadden we wel een keuze. Ik kon op elk moment beslissen dat het gips eraf moest. Ik bedacht me ook elke nacht: als het morgen niet beter gaat, dan laat ik het er meteen afhalen. Maar elke dag ging het ietsje beter. Dus toch nog maar een nachtje aanzien. Zo hebben we dat dus precies één week volgehouden. Toen zouden we terug gaan naar de gipskamer om de benen ietsje verder te strekken en dan weer in te gipsen. En dat was voor mij het moment om te zeggen: "Nee, het gaat echt niet meer". Toen ik aangaf dat het niet alleen bij Daan niet meer ging, maar ook bij ons niet meer, toen haalden ze ook meteen het gips eraf. Gelukkig maar. En maar goed ook, want Daan bleek inmiddels ook drukplekjes te hebben op z'n knieën en hakken die al open waren gegaan. Dus langer in het gips zitten zou niet goed zijn geweest. Ik heb geen spijt van de beslissing om gips te proberen. Ik weet nu zeker dat we er alles aan gedaan hebben wat mogelijk was. En ik realiseer me nu weer elke dag hoe goed het gaat op dit moment! Kleine probleempjes, kleine zorgen. Dat is heel anders dan 8 jaar geleden! |
Nr. 27 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Leuke tips Links op Internet Naar aanleiding van mijn vorige nieuwsbrief heb ik de volgende tips gekregen: www.delachtendezon.nl: Theater de lachtende zon maakt voorstellingen speciaal voor ernstig meervoudig gehandicapten. Wij hebben al diverse voorstellingen mee gemaakt en Daan vindt ze fantastisch! www.mybreathmymusic.nl: My Breath My Music is een stichting die heel graag willen laten zien hoe je ondanks een handicap toch muziek kunt maken. Ze maken onder andere gebruik van de magic flute. Hier een filmpje van de zoon van één van de lezers van deze nieuwsbrief die de magic flute bespeeld. www.doof.nl: Op deze website staan pop-up boekjes om gebaren te leren. 'Trek aan de schuifjes en Lotte en Max doen voor hoe het moet. De kip, het paard, en alle andere boerderijdierenkomen echt tot leven'. Er is ook een DVD bij verkrijgbaar om de gebaren nog beter te leren. www.leesmevoor.nl: Op deze website staan een heleboel verhaaltjes die je samen met je kind kunt lezen, maar ook voor kunt laten lezen door de computer. Het zijn allemaal nieuwe boekjes en er komen ook steeds nieuwe bij. Het is (nog) niet mogelijk om bladzijde voor bladzijde te laten voorlezen, als je een boekje start wordt het automatisch helemaal voorgelezen tot aan het einde. www.kindmethandicap.nl: Deze website is gemaakt door twee moeders van kinderen met een meervoudige beperking. Ik kwam deze site tegen en was echt verbaasd over de fantastische hoeveelheid aan informatie voor ouders. Ik heb nog lang niet alles gelezen maar ga dit zeker nog een keer doen. Echt heel praktische informatie over heel veel onderwerpen! www.lotjeenco.nl: Lotje&co is een website en een tijdschrift voor 'ouders van zorgintensieve kinderen'. Het is een kwartaalblad en het eerste tijdschrift is in september verschenen. Het ziet er mooi uit en er komen veel interessante onderwerpen aan bod. Engelse vertaling e-boek In mijn vorige nieuwsbrief deed ik een oproep of iemand misschien het 'e-boek Speelgoed Maken voor Meervoudig Gehandicapten' of de website www.vinkennest.nl vertaald had in het Engels. Helaas bleek dat niet het geval te zijn, maar... inmiddels heb ik een tiental vrijwilligers gevonden die elk één hoofdstuk willen vertalen. Op twee hoofdstukken na is het e-boek nu vertaald. Mocht iemand nog zin hebben om een deel van de website te vertalen dan hoor ik het graag! (via een mailtje) Leuke spelletjes op iPhone of iPad Via de discussiegroep Vinkennest Aangepast Speelgoed kwamen we er achter dat er diverse leuke spelletjes bestaan voor op een iPhone of iPad.
Clown Peer en Broertje Perzik Regelmatig krijgen we het verzoek om live op te komen treden als 'Peer en Jolanda'. We hebben dit een paar keer gedaan maar hebben uiteindelijk besloten om dit niet vaker te doen. Maar ik heb goed nieuws want Rob (Clown Peer) wil wel alleen live optredens gaan doen: Broertje Perzik komt live de liedjes zingen van de DVD’s “zingen met Peer en Jolanda” ! Peer heeft het te druk bij de Cliniclowns, met het Klein Zintuig Orkest en www.neuzenroode.nl. Maar... zijn broertje Perzik wil de liedjes wel overal komen zingen ! Info en boeking op maat : r.terwijn@planet.nl of 06-14733670 De opnamen voor de nieuwe DVD zijn helaas nog niet geweest, maar de plannen blijven bestaan! Ik zou graag nog meer reacties krijgen op mijn verzoek uit de vorige nieuwsbrief om door te geven welke liedjes favoriet zijn op de huidige DVD's. Dan nemen we deze mee op de nieuwe DVD, maar dan met de nieuwe gebarentaal. Mail je lijstje met leukste liedjes naar mij. Ontspanning Ontspannen is goed voor iedereen. Regelmatig even ontspannen is hard nodig. We weten het allemaal en we doen ons best. Maar... voor Daan komt er meer bij kijken dan alleen maar even ‘tijd vrij maken voor iets leuks’. Daan z’n spieren zijn namelijk zo gespannen door zijn spasme dat zijn lijf eigenlijk altijd gespannen is. Die spanning werd zo erg dat Daan er ook zichtbaar last van kreeg, in zijn statafel begon hij zelfs te huilen door de spanning die op zijn benen kwam. Door de constante hoge spierspanning gaan spieren ook vergroeien en zou Daan op termijn mogelijk niet meer kunnen zitten of staan. Dat was voor ons het moment om te beslissen voor de implantatie van een Baclofen-pomp. In juni 2008 schreef ik hier al over in mijn nieuwsbrief en in juli 2010 is de pomp geplaatst! En met heel veel succes!! Bij Daan is gelukkig alles heel goed gegaan, de operatie, het herstel, het onderhoud, echt alles!. We zijn ook erg tevreden over het resultaat. Daan kan weer makkelijker doorbewegen (bij de fysiotherapeut), geeft geen pijn meer aan in de statafel, zit meer ontspannen en is over het geheel genomen nog meer tevreden. Ook zien we gelukkig geen negatieve effecten, zoals mogelijk slechtere rompbalans en moeilijker eten. Daan is sinds de plaatsing van de pomp zelfs drie kilo aangekomen (hij heeft nu voor het eerst van zijn leven geen ondergewicht meer). Door deze medische ingreep trekken Daan z’n spieren dus minder hard aan hem, hij kan zich wat makkelijker ontspannen, maar dat gaat nog steeds niet vanzelf. Eén van de dingen waar Daan áltijd van ontspant is muziek. Ik heb in mijn hele leven nog niet zoveel gezongen als in de laatste negen jaren met Daan. Echt fantastisch, want ik heb gemerkt dat het zingen niet alleen ontspannend is voor Daan, maar ook voor mij! Als het eten niet makkelijk gaat, als Daan een prik moet hebben, als we ergens lang moeten wachten, in al dit soort situaties ga ik zingen voor Daan. En ik merk dan gewoon dat het mij ook ontspant. Heerlijk toch! Zingen is iets wat altijd kan en een gehandicapt kind geeft je het beste excuus om het gewoon overal te doen… Daan heeft ons al heel veel gebracht in ons leven, meestal van sociaal emotionele waarde, maar afgelopen maand ook van materiële waarde. Hij heeft ons namelijk een heel goed excuus gegeven om een jacuzzi aan te schaffen! Ontspannen lukt namelijk het beste in warm water en dan het liefst in water met de temperatuur van je eigen lichaam. En dat krijg je gewoon nergens anders dan in een jacuzzi… Het is echt fantastisch, ik kan Daan nu zo vaak watsu-sessies geven als ik wil en we zitten dan ook nog eens met ons hoofd in de gezonde buitenlucht. Dat is niet alleen voor Daan goed, maar ook heel goed voor mij! |
Nr. 28 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Tips van lezers van deze nieuwsbrief Naar aanleiding van mijn vorige nieuwsbrief heb ik de volgende tips gekregen: Links op Internet De belevenis: De belevenis is een reizende snoezel-omgeving, maar dan in het groot. Ze hebben maar liefst acht verschillende omgevingen op zestienhonderd vierkante meter terrein. Je kunt er als gezin naar toe, maar ook met een instelling. Schijnt super leuk te zijn! Baauwopmij: Deze website is gemaakt door de ervaring van een moeder met een gehandicapt kind. Het is een kleine website met erg leuke tips, over diverse onderwerpen. Met name: voeding, computer spelletjes en spelletjes op de iPad en iPod. Heel zinvol! It's trendy: Op deze site staan trendy dingen voor mensen met een beperking (speelgoed, maar ook dingen voor in de snoezelruimte). De prijs wordt geprobeerd zo betaalbaar mogelijke te houden. Multi-Sensory StoryTelling: Nieuwe website over msst, echt heel mooie site waar je een heel goed beeld krijgt over hoe je zelf een 'uniek boek' maakt voor je kind. Een boek wat met alle zintuigen beleefd wordt en wat dus vooral bestaat uit allerlei materialen. De tekst is maar een klein onderdeel van het boek. Kado ideetjes (van mezelf en van lezers) Boek, CD en handpop: Koos. Dit boek is de vertaling van het belevingstheater 'de wereld van Koos' van Stichting Feest op Wielen. Het boek is speciaal ontwikkeld voor mcg-kinderen en hun broertjes of zusjes. De hoofdpersoon Koos is een cavia en die wordt als handpop meegeleverd met het boek. Ook zit er een CD bij het boek met de liedjes die speciaal voor het belevingstheater geschreven zijn. In de handleiding staan heel veel tips voor materialen die gebruikt kunnen worden om van het boek een echt 'msst-boek' te maken, dus niet alleen lezen met je ogen en oren, maar met ál je zintuigen waarbij je rekening kunt houden met de specifieke mogelijkheden van het kind.De tekst is in twee kleuren gedrukt zodat het als korte tekst gelezen kan worden voor de mcg-kinderen, maar ook als lange tekst voor (of zelfs door) het broertje of zusje. Daan vindt het fantastisch als we met Koos aan de slag gaan en Lotte heeft al heel veel materialen erbij gezocht om het verhaal nóg sprekender te maken! Tip: bestellen via 'Feest op wielen' is goedkoper vanwege lagere verzendkosten. Boek: Het grote snoezelboek", Auteur: Dene, A." Schijnt een erg leuk en leerzaam boek te zijn over de achtergrond en het praktische gebruik van snoezelruimten. Er staan ook tips in om zelf dingen te maken voor in een snoezelruimte en die vaak ook bruikbaar zijn in een slaapkamer. Boek: Mijn zus is een flussemus. Dit boekje is leuk voor de broer of zus van een mcg-kind. Onze dochter van 7 jaar vond het erg leuk om samen met mij deze verhalen te lezen. Het gaat niet over het gehandicapte kind, maar dit kind is gewoon een deel van het gezin van de hoofdrolspeelster en daardoor komen er steeds heel herkenbare dingen in voor. Een aanrader! (het boek is via internet nog tweedehands te koop, als je een nieuw exemplaar wilt kun je me mailen, ik heb het email-adres van de auteur en ze heeft er nog een aantal liggen). Lampje wat je in een douchekop kunt monteren voor een verlichte douche-straal. Als je zoekt op "Douchekop met led verlichting" krijg je een heleboel mogelijkheden. De meeste werken op de kracht van de waterstraal, hebben dus geen batterijen of stroom nodig en veranderen elke vijf minuten van kleur. Kleine kleurige schakelaars waarop je tekst kunt inspreken. Ik heb zelf bij Eelke Verschuur in haar webwinkel super leuke kleine schakelaars ontdekt. Ze zijn erg goedkoop, eenvoudig in te spreken en super gevoelig als je er op drukt. Daan heeft er tijdens de vakantie echt heel veel plezier aan beleefd. We zongen elke keer een kort liedje of rijmpje of ander geluid in (max. 10 seconden) en hadden ze op de "draaischijf" geplakt. Hij kon daardoor zelf steeds de schijf ronddraaien en drukken op het knopje wat hij wilde horen. Op dit moment alleen in rood leverbaar... Quilts van Verdanda: De stichting Verdanda geeft handgemaakte quilts weg aan mensen met een beperking. De quilts zijn allemaal verschillend, er zijn grote en kleine in alle kleurstellingen die je maar kunt bedenken. Daan heeft zo'n quilt gekregen en hij is echt fantastisch, heel mooi, met de hand gemaakt, dus ook heel speciaal. Via de website kun je iemand aanmelden om een quilt te ontvangen, dit kan ook een dagcentrum zijn. Project Scheppende Ouders
Klik hier voor het gehele artikel over deze dag. Vakantie |
![]() |
Toen Daan 1 jaar oud was hebben we een motorboot gehuurd in Friesland en hebben we gevaren met opa en oma. Dat was toen een ideale vakantie want Daan kreeg nog sondevoeding, spuugde heel veel en het eten geven koste heel veel tijd. Op de boot was dat geen probleem want ik kon hem gewoon verzorgen en eten geven tijdens het varen. Ook kon hij gewoon z'n middagdutje doen tijdens het varen. |
![]() |
Toen Daan 2 jaar oud was zijn we in het voorjaar naar 'La Palma' geweest, het mooiste groene eiland van de kanarische eilanden. Daan kon nog mee op schoot in het vliegtuig dus vliegen was nog niet zo duur. We hebben daar een auto gehuurd en op eigen houtje het eiland verkend. Daan kon toen in een rugdrager die ook wieltjes had en als een soort buggy getrokken kon worden. We hadden zelf een hoofdsteun erop bevestigd om hem geschikt te maken voor Daan. We hebben korte wandelingen gemaakt in prachtige natuur. Als Daan moe was zochten we een mooi plekje op waar we een kleed neer legden, we gingen dan tegen Daan aan liggen om hem in slaap te krijgen en dan deed hij gewoon z'n middagdutje terwijl wij genoten van de prachtige omgeving. In het najaar gingen we weer een weekje varen op een gehuurde motorboot, ideaal omdat ik hoogzwanger was van Lotte. |
![]() |
Toen Daan 3 jaar oud was gingen we iets héél speciaals doen. We zijn namelijk twee weken naar Maleisië geweest omdat de beste vriend van pappa daar trouwde! Dit was echt een super uitdaging, Daan en Lotte gingen mee. We hebben wel degeleijk overwogen om de kinderen thuis te laten, maar ik durfde echt niet langer dan een weekend weg te gaan bij Daan, dus het was ófwel een weekend op-en-neer voor de bruiloft, ófwel een vakantie met de kinderen. Dat laatste is het geworden en het was super! Maar... niet zonder problemen, Daan had ontzettend veel last van de warmte en bij de bruiloft was alleen airco in de bruidssuite... dus daar mochten wij de hele dag zijn! Daarna hebben we nog een heerlijke vakantie gehad op een toeristisch eiland waar wel airco en een zwembad was, daar ging het prima met Daan. |
![]() |
Toen Daan 4 jaar oud was hebben we een huisje gehuurd op een vakantiepark in Drente. We hebben speciaal gekozen voor een huisje omdat we ook bij warm weer een koele plek zouden hebben voor Daan. Toch op een park zodat er ook voor Lotte van alles te beleven was. We hebben heel veel gewandeld met de kinderen in de duo-wandelwagen. Sommige paden waren echt onmogelijk voor een wandelwagen, maar toch hebben we ons er doorheen geworsteld. Daan konden we nog tillen, Lotte kon al stukken zelf lopen en een lege wandelwagen kun je overal doorheen trekken... Opa en oma gingen weer mee om de kinderen te vermaken en natuurlijk voor de gezelligheid. |
![]() |
Toen Daan 5 jaar oud was hebben we een week gevaren met opa en oma en we zijn een week naar een camping geweest in Limburg. We waren erg benieuwd of camperen een goede oplossing zou zijn voor ons gezin en vooral ook voor Lotte om meer contact te hebben met andere kinderen. We mochten een week gebruik maken van een caraven van kennissen van ons zodat we eens zelf konden ervaren hoe het was. Het was een fijne week waar we ook echt van genoten hebben en het ging best goed met Daan in een caraven maar toch hebben we toen besloten dat dit niet de ideale vakantie voor ons was. Het was toch te veel improviseren met Daan en ook te veel afhankelijk van het weer. Wel grappig was het dat Daan meer aanspraak had van de kinderen in de buurt dan Lotte, terwijl wij het juist andersom verwacht hadden. |
![]() |
Toen Daan 6 jaar oud was zijn we weer twee keer een week weg geweest. Eerst camperen in een 'boeren tent' in Drente. Dat is een luxe grote tent met een houten vloer, een houtkachel en echte bedden in losse kamertjes. De tent stond op een terrein bij een werkend melkveebedrijf. Erg leuk voor Lotte om bij de koeien te kunnen gaan kijken en ook te kunnen spelen met de andere kinderen op de camping. Dit beviel ons beter dan de caraven maar het bleef
onhandig met Daan, iets meer confort is toch wenselijk.
Daarna zijn we weer een week gaan varen in Friesland met opa en oma. Beide vakanties waren leuk, maar het beviel ons niet goed om tussendoor de boel op te moeten breken en weer opnieuw in te pakken. |
![]() |
Toen Daan 7 jaar oud was dachten we een vakantie geboekt te hebben in Frankrijk, maar we bleken het verkeerde jaartal ingevuld te hebben op de website, dus die vakantie hadden we nog een jaar tegoed. Toen maar snel iets anders gezocht: dat werden twee weken naar een huis op een vakantiepark in de provincie Zeeland, aan het veerse meer. Dit was een heerlijke vakantie. Het huis was ruim (de kinderen een eigen kamer) en koel of warm zoals we zelf wilden. Het bungalowpark hoorde bij een camping en daar was vanalles te beleven, vooral voor Lotte belangrijk. Verder hebben we toen heel veel gefietst, Daan in de fietskar en Lotte achterop. Echt heerlijk dat we twee weken de tijd hadden om alles te doen waar we zin in hadden, dat gaf erg veel rust. |
![]() |
Toen Daan 8 jaar oud was gingen we voor drie weken naar een huis in 'the middle of knowhere' in Zuid Frankrijk. De reis er naartoe viel mij heel erg tegen, dat hadden we niet in één keer moeten doen. Het huis was groot (dus koel onderin) en luxe met een jacuzzi erin. Verder vooral weilanden om ons heen met vlinders en vogels. Vooraf hadden we ons wel zorgen gemaakt of Lotte zich wel zou vermaken zonder kinderen in de buurt, maar dat is prima gegaan! Er was wel een zwembad op 500 meter afstand dat we mochten gebruiken en verder was het heerlijk om met ons eigen gezin vooral niks te moeten. We hebben veel geknutseld met Lotte, gezwommen, gepicknicked, in de jacuzzi met Daan en elke dag een tochtje met de rolstoelfiets rondom het huis en naar de bakker. Dit was echt een ideale vakantie, drie weken was heerlijk! |
![]() |
Toen Daan 9 jaar was zijn we drie weken gaan varen in Friesland waarbij we de eerste week ook nog vijf familieleden meegenomen hadden. Wij bleven in dezelfde boot, dus hoefden niets te verhuizen. Dit was een heerlijke vakantie, maar erg onrustig. De eerste week sowieso omdat we met heel veel mensen in een relatief kleine boot zaten en de weken daarna konden we onze rust niet vinden. We hadden het gevoel dat we elke dag na moesten denken over wat we de volgende dag gingen doen. Uiteindelijk zijn we gewoon drie dagen op dezelfde plek blijven liggen bij een dorpje met speeltuin en mooie wegen om te skaten. Dit was noodgedwongen omdat we om de beurt ziek werden, maar dat beviel ons nog het bestel. Varen met eigen boot bleek toen niet meer ideaal te zijn voor ons. |
![]() |
En dit jaar hebben we weer iets héél bijzonders gedaan. We zijn drie weken weg geweest met een cruiseschip. We gingen naar het noorden, want Daar heeft Daan geen last van de warmte. We gingen naar de noordpool, dus via Schotland, IJsland, Spitsbergen tot aan het pakijs, daarna via Noorwegen weer terug. Dit was echt een ideale vakantie. Vooral de laatste weken toen alles op de boot bekend was, we geen last meer hadden van zeeziekte en we niet meer elke dag aan land kwamen. Door de afwisseling van 'boot-dagen' (dus 24 uur varen) en 'land-dagen' was het voor ons ideaal. Op de bootdagen deden we alles gewoon zoals het toevallig liep (uitslapen, zwemmen, eten, niks en Lotte kon spelen met andere kinderen) en op de land-dagen gingen we te voet de omgeving verkennen. De natuur was zo overweldigend en we hoefden nergens voor te zorgen, zelfs het eten van Daan werd gemalen in het restaurant. Dit was echt super! |
Nr. 29 Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast Speelgoed
Nieuw op de site
Tips van lezers van deze nieuwsbrief Naar aanleiding van mijn vorige nieuwsbrief heb ik de volgende tips gekregen: Links op Internet schakelspeelgoed.nl Web-winkel voor speelgoed dat aangestuurd kan worden met een losse schakelaar (zo'n schakelaar die je maar met je pink aan hoeft te raken en dan doet hij het al). De site is van een ergotherapeute die inmiddels zoveel van dit soort speeltjes heeft verzameld dat ze er een winkeltje van gemaakt heeft. Er zijn eenvoudige goedkope speeltjes en ook duurdere speeltjes die bijvoorbeeld met twee knoppen aangestuurd kunnen worden (verschillende functies). Ook verkoopt ze de genoemde speciale schakelaars voor een aantrekkelijke prijs en ik zag net dat ze zelfs een draadloze deurbel verkoopt die ook aangestuurd kan worden met zon'speciale schakelaar! (handig als je wilt dat je kind je kan roepen door op een knop te drukken). De website bestaat nu een aantal maanden en wordt regelmatig aangevuld, echt een aanrader! tafelwerkje.webs.comWebsite van een speltherapeute met ideeën en tips voor werkjes die aan tafel gedaan kunnen worden. Sommige werkjes zijn om te stimuleren met twee handen te werken, andere zijn juist om naar te kijken of om samen te doen. Er komen steeds nieuwe werkjes bij, erg leuk!. Als je op de link klikt kom je uit op een speeltje dat gemaakt is van een klein tafel-prullenbakje, deze wil ik zelf zeker nog een keer gaan maken! (gebruik zonder de balletjes, maar gewoon om te draaien) talktommy.com De maker van dit programma voor de iPad is één van de lezers van mijn nieuwsbrief. De app is speciaal gemaakt voor mensen met een beperking die niet kunnen praten. De app laat plaatjes zien en als je zo'n plaatje aanraakt hoor je het bijbehorende geluid. Standaard bevat de app dieren en hun geluiden, maar er zijn makkelijk zelf ‘vullingen’ aan toe te voegen. De dieren-app is gratis, als je zelf vullingen wilt maken kost de app 4 euro. Ik heb zelf helaas niet kunnen kijken of het een leuke app is omdat hij alleen op een iPad werkt en niet op een iPhone. Manege zonder drempels Van een opa en oma, die ook lezer zijn van mijn nieuwsbrief, kreeg ik deze tip. Ze schreven: we gaan twee keer per jaar naar de Manege zonder Drempels in Bennekom. Kan onze kleindochter weer heerlijk ontspannen op het huifbed. We doen dit al 11 jaar. Alles is aangepast en voor ons is het altijd echt vakantie. Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar het ziet er leuk uit! hetraaktu.nl Stichting 'het raakt u' organiseert leuke activiteiten voor kinderen met een beperking in West-Brabant (regio Bergen op Zoom tot en met Tilburg). Dus voor iedereen die in die regio valt leuk om eens naar te kijken. Dierenliedjes met gebaren bij op-maat eduware. Dit is een 'beloningenbestand' van Op Maat Software. Je kunt deze dus gebruiken als je werkt met de software van op maat. Op mijn computer werkt hij helaas niet, waarschijnlijk omdat die te weinig geheugen heeft of zo, maar het ziet er wel veelbelovend uit. Engelse vertalingen Vorig jaar heb ik een oproepje geplaatst op diverse media om het e-boek 'Speelgoed Maken voor Meervoudig gehandicapten' te vertalen in het Engels. Inmiddels zijn negen van de tien hoofdstukken vertaald, dus bijna klaar! Daarna zal er nog een controle-slag gedaan moeten worden om alle hoofdstukken een beetje in dezelfde stijl te brengen en dan is het boek ook beschikbaar voor andere landen. De vertaling is geheel gedaan door vrijwilligers, veelal mensen die ook actief zijn in ontwikkelingslanden om daar hulp te bieden aan gehandicapten. Echt super dat er zoveel mensen zijn die hieraan hebben willen meewerken. Tijdens het afgelopen jaar is bij mij ook het idee ontstaan om de website vinkennest.nl in het Engels op het web te zetten. Als dat lukt kunnen er natuurlijk nog veel meer mensen ideeën opdoen voor kinderen met een meervoudige beperking. En dat is nog steeds mijn bedoeling met deze website: zo veel mogelijk kinderen helpen aan leuk en leerzaam speelgoed. Helaas is mijn Engels niet echt goed en worden de stukjes tekst veel minder informatief als ik ze moet vertalen naar het Engels. Ik heb wel wat zelf vertaald en gelukkig zijn er al een paar mensen die mee hebben geholpen om een aantal stukjes te vertalen. Maar er zijn nog zo'n 40 stukjes tekst te vertalen. Heeft iemand misschien zin en tijd om een paar stukjes te vertalen? Ook al doe je maar één of twee stukjes, alle hulp is welkom! Mocht je willen helpen, stuur dan een mailtje naar mij... Eten en zingen Eten en zingen is voor de meeste mensen een vreemde combinatie. Met een volle mond mag je tenslotte niet praten, dus zeker niet zingen. Maar... zo bedoel ik het dus ook niet. Ik zing en Daan eet. Zo is het tegenwoordig bij ons aan tafel. Niet iedereen is er even gelukkig mee, vooral pappa en Lotte zijn het soms helemaal zat. Maar ja, áls ik zing terwijl ik Daan eten geef eet hij zó veel beter, zó veel sneller. Voor mij is dat dan ook een reden om toch te zingen. Soms voel ik me daar dan wel schuldig over (waar een mens zich al niet schuldig over kan voelen, maar goed). Dat doe ik soms dus wel, want dan denk ik: "straks eet hij helemaal niet meer zonder te zingen en dan hebben we een probleem". Dus in het begin van de maaltijd zing ik niet. Ik wacht tot Daan minder goed gaat eten en dan pas begin ik met zingen. Maar ja, Daan zal Daan niet zijn als hij dat door begint te krijgen. "Als ik nu net doe of ik niet meer wil, dan gaat mamma wel zingen... ". Tja, of hij het echt snapt weet ik niet, maar vaak zing ik toch wel meer dan de helft van de maaltijd, behalve als hij écht honger heeft, dan is het niet nodig. En het goede nieuws is dat hij bij de PGB-er en op 'school' wel gewoon eet zonder dat er gezongen wordt. Nu moet ik zeggen dat zingen niet alleen voor Daan rustgevend werkt, maar zeker ook voor mij! Het is echt grappig om te ontdekken hoe ontspannen ik kan blijven als ik zing. Ik wordt helemaal niet meer boos van binnen als Daan niet wil eten. Ook niet dat machteloze gevoel als Daan écht te weinig op heeft, of als ik medicijnen door z'n toetje geroerd heb en hij wil nu net dit toetje niet eten... Pffft, dat gaf zonder zingen nogal eens stress in mijn lijf die ik nu niet meer voel. Ik ga gewoon zingen. En wat ik dan zing: van alles! Ik heb inmiddels wel een eigen 'playlist' ontwikkeld. Eerst zing ik 'Leve het Nijlpaard' van 'Klein Orkest'. Daarna komt 'Hé kijk daar eens' (over een dromedaris) ook van Klein Orkest. Daarna komt 'Als de kat van huis is' van Dirk Scheele, gevolgd door 'Dikkertje dap' die overgaat in 'Dikkertje Daan zat op de maan' en zo verder. Een half jaar geleden was het een andere playlilst, die begon met 'Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal' gevolgd door andere bekende kinderliedjes. Soms zing ik ook 'Op een onbewoond eiland', 'Ochtendhumeur' en 'afwaspotpoerie' van Kinderen voor Kinderen. En ga zo maar door. Ik begin steeds bij het eerste liedje van de 'playlist', deze blijf ik herhalend zingen tot Daan minder goed gaat eten, dan ga ik over op het volgende liedje. Als hij écht niet meer doorslikt zet ik hem even rechtop voor een boertje en dan zingen we weer vrolijk verder. Tot alles op is. Soms moet ik dan op het laatst ineens heel snel gaan zingen, of het opzeggen als versje of gekke geluidjes tussendoor, álles is geoorloofd, als ik maar niet hoef te mopperen tijdens het eten, want daar wordt ik chagrijnig van en dat is voor ons hele gezin écht minder leuk dan een zingende mamma! En vanaf vandaag hebben we weer een nieuwe 'playlist' geactiveerd: Sinterklaasliedjes... Lieve groetjes, Jolanda Moeder van Daan (10 jaar) en Lotte (8 jaar). nr. 29, november 2011, Redactie: Jolanda Rutten www.vinkennest.nl / vinkennestspeelgoed.hyves.nl / google group vinkennest aangepast speelgoed Onze abonnementenlijst wordt niet doorgegeven aan derden.
ABONNEMENTEN
COPYRIGHT 2011 Librius www.librius.nl Alle teksten zijn en blijven eigendom van Jolanda Rutten. Niets uit 'Nieuwsbrief Vinkennest Aangepast speelgoed' mag worden overgenomen, gebruikt of bewerkt zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de schrijver/uitgever. Je mag wel de nieuwsbrief in zijn geheel doorsturen naar vrienden of bekenden, sterker, je wordt van harte uitgenodigd dat te doen!
|